فیلم های ترسناکی که به خاطر صحنه های خشنی که دارند توسط رگولاتورهای سینمایی ممنوع شده اند
فیلم‌های ترسناک یکی از ژانرهای پرطرفدار و جذاب در دنیای سینما هستند که همواره بخشی از آنها شامل صحنه‌های خشن و وحشیانه است که در برخی موارد موجب شده است این فیلم‌ها توسط رگولاتورهای سینمایی ممنوع شوند.
در مواردی که یک فیلم به دلیل وحشیگری و صحنه‌های خشن و جنایت یا دیگر برخی عناصر غیرانسانی فاحش شناخته شده باشد، سازمان‌هایی مانند ارگان های کنترل محتوای صنعت خلافکاری (BBFC) و مجمع امتیازدهی فیلم (MPAA) در کشور آمریکا، طبیعتاً برای کنترل و تنظیم فیلم‌هایی که به دلیل محتوای خشن خود برای بخشی از جامعه قابل قبول نیستند، مراقبه می‌کنند.
یکی از مثال‌هایی که می‌توان به آن اشاره کرد، فیلم A Serbian Film است، که برای آشکار کردن وحشیگری و صحنه‌های خشن بسیار فاحش شناخته شده است و به دلیل محتوای خود توسط رگولاتورهای سینمایی مختلف ممنوع شده است.
فیلم Hostel و Hostel 2 نیز به علت وجود صحنه‌های خشن و وحشیانه که در آن مشاهده میشود، توسط رگولاتورهای سینمایی از اکران در برخی کشورها خارج شده است. به طور کلی، در دنیای سیاست و سینما، تنظیم صحنه‌های خشن و وحشیانه برای بخشی از جامعه که از این تعطیلات اخم و بدبینی به دلیل وحشیگری و هیجان‌انگیز بودن آن ایجاد میشود، بسیار چالش برانگیز است.
فیلم هایی که به علت نوع مضر محتوایی که دارند توسط سازمان های فرهنگی ممنوع شده اند
فیلم‌هایی با مضمون مضر و نامناسب در برخی کشورها توسط سازمان های فرهنگی ممنوع شده‌اند. این فیلم‌ها برخی محتوای دارند که از نظر اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و یا فرهنگی با معیارهای مورد قبول در آن کشور در تضاد هستند.
دلایلی که باعث شده سازمان‌های فرهنگی از نمایش این فیلم‌ها منع کنند، می‌تواند شامل ضرر جدی به سلامت روانی افراد، افزایش خشونت و آشفتگی در جامعه و دشواری در بهبود وضعیت اجتماعی باشد. برای اینکه همه از مضر بودن این فیلم‌ها آگاه شوند، از نمایش آنها خودداری میشود.
فیلم‌هایی که به علت محتوای مضر ممنوع شده‌اند، از مخاطبان فردی و سنین مختلف تشکیل شده‌اند. این فیلم‌ها می‌توانند شامل فیلم‌های انیمیشن، اکشن، درام، ترسناک و غیره باشند. برای مثال، در برخی کشورها فیلم‌هایی که با مضمون سیاسی و اجتماعی منتقد کشور هستند، به دلیل توهین به قوانین و مقررات کشور ممنوع شده‌اند.
در نتیجه، سازمان‌های فرهنگی در برخی کشورها برای محافظت از جامعه در مقابل این فیلم‌ها تلاش می‌کنند و آنها را از نمایش عمومی منع می‌کنند. این کار در برخی موارد به عنوان تلاش برای تحکیم اصول فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی جامعه از سوی سازمان‌های کشوری انجام میشود.
فیلم های ترسناکی که به خاطر حجم بالای خشونت صحنه هایشان توسط سازمان های مربوطه ممنوع شده اند
فیلم‌های ترسناک به دلیل ارائه صحنه‌های خشن و بی رحمانه، همیشه مشکلاتی را با سازمان‌ها و نهادهای سانسور و نیز حکومت ها داشته‌اند. برخی از این فیلم‌ها به خاطر حجم بالای خشونت صحنه‌هایشان، در بسیاری از کشورها تحت ممنوعیت قرار گرفته‌اند.
از دلایل ممنوعیت برخی از این فیلم‌ها می‌توان به تأثیر منفی آنها بر شخصیت و روحیه مخاطبین اشاره کرد. در بسیاری از فیلم‌ها، صحنه‌های خشن و وحشیانه به گونه‌ای نمایش داده شده‌اند که می‌توانند باعث بروز افکار و عقایدی منفی برای تماشاگران شوند. این امر باعث شده‌است که ساده‌ترین راه برای کنترل و پیشگیری از این مشکل، به نظارت گرفتن صحنه‌هایی با ارزش اخلاقی قابل تقدیر و محتوای مناسب باشد.
یکی دیگر از دلایل ممنوعیت فیلم‌های ترسناک، به وجود غیرمجاز بودن برخی از صحنه‌هایشان در نظر گرفته میشود. در بسیاری از کشورها، محتوای کثیف و خطرناک به شدت محدود و ممنوع است و تحت هیچ شرایطی به تماشاگران نباید نمایش داده شود.
نهایتاً باید گفت که هرچند برخی از فیلم‌های ترسناک به خاطر حجم بالای خشونت صحنه‌هایشان تحت ممنوعیت قرار گرفته‌اند، اما این امر برای حضار و طرفداران آنها جذابیت چندانی نداشته است. به هر حال، برای حفظ اخلاق و قوانین مناسبتر است که صحنه‌های مناسبی در این فیلم‌ها حضور داشته باشند و از نمایش‌دهی غیرمجاز خودداری شود.
فیلم های ترسناکی که به خاطر زبان و ارتباط آن با جامعه فرهنگی مشخصی ممنوع شده اند
فیلم های ترسناک همیشه از عناصری همچون خون، ترس، تاریکی و تصاویر وحشتناک استفاده می‌کنند، اما در برخی از کشورها برخورد با این ژانر نگرانی های سیاسی و فرهنگی را برانگیخته است.
در بسیاری از جوامع اسلامی، فیلم های ترسناک به خاطر داشتن صحنه هایی که با ارزش های فرهنگی آن جامعه در تضاد است، ممنوع شده‌اند. به عنوان مثال در ایران، تمامی فیلم های ترسناک به جز چند مورد از سال ۱۳۶۷ ممنوعیت شدند. در این مورد، دولت ایران از جمله دلایل ممنوعیت فیلم های ترسناک را نگرانی از تحریک ترس و روانی کودکان و نوجوانان، ناامن بودن این فیلم ها برای حفظ جامعه و از خطرات بیماری های روانی و ناراحتی های عمیقی که ممکن است در فرد ایجاد کند، برشمرده است.
در کشور های دیگری نیز، گاهی اوقات دست کمی از تلاش هایی که برای به تصویر کشیدن دلایل ممنوعیت فیلم های ترسناک به کار برده میشود، باقی نمی‌ماند. به عنوان مثال در ژاپن، مردم معتقدند که دیدن فیلم های ترسناک ممکن است به جانبداری از خشونت های حقیقی و بدجنسی ها منجر شود و این دلیلی است که بسیاری از فیلم های ترسناک که به زبان ژاپنی ساخته شده‌اند ممنوع شده‌اند.
از طرفی، در بعضی کشورها شاید تاثیر این فیلم ها بر جوانان و جامعه بیشتر باشد و به تاسف بارها شاهد قتل و خشونت‌هایی بوده‌ایم که به دلیل تحریک ترس از فیلم‌های ترسناک انجام شده‌اند.
در نتیجه، ممنوعیت فیلم های ترسناک به خاطر ارتباط آن با جامعه فرهنگی مشخصی همیشه در برخی از کشورها وجود داشته است. اگر چه بعضی از این باورها با تحقیقات علمی دست اهالی هنر و فرهنگ میراث باستانی را دست کاری کرده است، اما همچنان در کشورهایی نظیر ایران و ژاپن، فیلم های ترسناک به دلیل داشتن صحنه‌هایی که با ارزش‌های فرهنگی کشورهای آنها در تضاد است، از روی موضوعات تاریک که پیش از تاریخ همیشه چشم‌انداز وحشتناکی برای مخاطبان بی‌توجه به آن را فراهم می‌کرد، ممنوع شده‌اند.
فیلم های ترسناکی که به خاطر تصاویر بسیار وحشتناک و تاثیرگذار توسط سازمان های مربوطه ممنوع شده اند
فیلم‌های ترسناک هرگز از توجه مردم و اهمیت آنها بی‌نصیب نمی‌مانند و همیشه درخشش و حضور قابل توجهی داشته‌اند. با این‌حال، تعدادی از این فیلم‌ها به دلایل مختلفی، از جمله تصاویر بسیار وحشتناک و تاثیرگذار، به خاطر محتوای دست‌نخورده و نیز حفظ حرمت جامعه توسط سازمان‌های مربوطه ممنوع شده‌اند. در این مقاله می‌خواهیم به بررسی تعدادی از این فیلم‌های ترسناک، که به دلیل تصاویر بسیار وحشتناک و تاثیرگذار ممنوع شده‌اند، بپردازیم.
فیلم "نایت‌مر"، یکی از مهیب‌ترین فیلم‌های ترسناکی است که همچنان بعد از سال‌ها همچنان در ذهن مخاطبان اثر گذاشته است. این فیلم در سال 1984 توسط جیمز کامرون ساخته شد و به دلیل تصاویر بسیار وحشتناک و محتوای فاحش، سازمان‌های مربوطه اجازه ندهند که آن در هیچ شرایطی در سالن‌های سینما به نمایش درآید.
فیلم دیگری که باید به آن اشاره کنیم، "لاست تانگو در پاریس" نام دارد.این فیلم در سال 1971 توسط برنده جایزه‌ی اسکار، برناندو برتولوچی ساخته شده است و به دلیل تصاویر بسیار وحشتناک و صحنه‌های فاحش آن، توسط سازمان‌های مربوطه ممنوع شده است. بسیاری از مخاطبان به لحاظ روانی از این فیلم به شدت تحت تاثیر قرار گرفته‌اند.
در نهایت، فیلم "کَبوسی در خیابانِِ اللَعِب" نیز جزو فیلم‌هایی است که به دلیل تصاویر بسیار وحشتناک، ممنوع شده است. این فیلم در سال 1979 ساخته شده است و با وجود حضور برخی از بازیگران مشهور، به دلیل صحنه‌های ترسناک و استفاده از تصاویر وحشتناک، سازمان‌های مربوطه به نمایش آن اجازه نمی‌دهند.
مهمترین دلیل برای ممنوع شدن این فیلم‌ها، تنش‌های روانی و اثرات منفی زیادی که بر روان مخاطبان دارند، است. برخی از این فیلم ها به دلیل داشتن بخش هایی از اجتماع که به دنبال دیدن اقدام به خودکشی کردند، نیز ممنوع شده است. هر چند بسیاری از مخاطبان به دلیل علاقه‌ی شدید به ژانر ترسناک، این فیلم‌ها را تماشا می‌کنند، اما باید در نظر داشت که خطرات تماشای آنها بسیار بالا است و این فیلم‌ها برای کسانی که تحمل تصاویر وحشتناک ندارند، باعث آسیب روانی شدیدی می‌شوند.
فیلم های ترسناکی که به خاطر موضوعات شوم و وحشتناک توسط کمیته های اخلاقی ممنوع شده اند
فیلم‌های ترسناک برای بسیاری از افراد به‌خصوص در دوران قبل از اینترنت، یکی از مهمترین رسانه‌های پرطرفدار بودند. اما بسیاری از فیلم‌های ترسناک به دلایل مختلفی پس از اکران خود، توسط کمیته‌های اخلاقی با نام هیئت امر به معروف و نهی از منکر ممنوع شدند.
ممنوعیت فیلم های ترسناک به دلیل شاخصه‌های وحشتناک، خشن و متناقض با اخلاق و عادت‌های به عنوان نمونه برخی از شعارهای تبلیغاتی و پوسترهای تبلیغاتی فیلم به تصویر کشیده شده بود. این نوع از فیلم‌های ترسناک در عموم جوامع با احساس ترس و وحشت افراد را افزایش می‌دهند و به منظور حفظ آرامش جامعه و کاهش سطح نگرش منفی به جامعه، برای این نوع فیلم‌ها ممنوعیت اعمال شده است.
مثلاً در فیلم Psycho که توسط Alfred Hitchcock ساخته شده بود، قتل و شاخصه‌های غیر انسانی به نمایش گذاشته شده بود که در نتیجه سانسور برای حذف برخی صحنه‌ها ویژه اقشار زیر ۱۸ سال اعمال شد. و در داستان فیلم The Exorcist، با توجه به شاخصه‌های وحشتناک و خارج از مرز استفاده از شیطان پرستی، نمایش آن به‌طور رسمی در برخی کشورهای اسلامی ممنوع شده است.
بنابراین، در بسیاری از کشورها، وجود کمیته‌های اخلاقی و نظارت بر منابع فرهنگی به منظور کنترل و تنظیم فیلم‌ها برای کاهش شاخصه‌های وحشتناک و تنوع در فرهنگ، امر ضروری و از روند همگرایی جوامع محسوب میشود.