مبارزان افغان در ساحل
افغانستان به عنوان یک کشور جنگ‌زده نیاز به برخوردی مفصل با وقایع آن دارد. در طول دهه‌های جنگ، هزاران افغانی به دلیل درگیری‌های نظامی از شرایط غیر انسانی و خطرناکی که در سراسر این کشور وجود داشت، فرار کرده‌اند. بسیاری از آنان به سواحل کشورهای مجاور پناه برده‌اند. برخورد با وضعیت پناهندگان افغان به طور گسترده از سمت جوامع محلی، سیاستمداران و جامعه جهانی کاملاً مدنظر قرار گرفته است.
اما مبارزان افغانی که در سواحل زندگی می‌کنند، با مشکلات خاصی مواجه هستند. بسیاری از آنان از دوران شوروی تاکنون در جنگ درگیر بوده‌اند و بسیاری از آنان در صفوف مخالفان طالبان نیز جای گرفته‌اند. این مبارزان در قبال دولت‌های پشتیبان طالبان، تروریست‌ها و گروه‌های مسلح دیگر در افغانستان، مواجه به شدیدترین خطرات قرار گرفته‌اند. با وجود این که آنها از تلاش‌های خود برای دفاع از افغانستان مفتخرند، اما در شرایط پناه‌جویی نیز، برای جلوگیری از دستگیری و اخراج به زور به کشور اصلی خود با مشکلاتی مواجه هستند.
بسیاری از مبارزان افغان در سواحل به‌طور غیرقانونی اقامت دارند و با مشکلاتی از قبیل تحریم‌های اقتصادی، عدم دسترسی به خدمات بهداشتی و پزشکی و عدم دسترسی به آموزش مواجه هستند. این مشکلات باعث تضعیف حالت جسمانی و روحی این پناهندگان شده‌است. بعلاوه، شرایط پناهندگی برای خانواده‌های این مبارزان نیز بسیار دشوار است.
با توجه به موج دوم شیوع ویروس کرونا در افغانستان، شرایط تحت تاثیر قرار گرفتگی این مبارزان نیز بسیار بدتر شده‌است. رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و مصرف ابزارهای بهداشتی و دسترسی به تجهیزات و مواد بهداشتی برای این پناهندگان به دلیل شرایط خاص‌شان بسیار مشکل است.
با توجه به این مشکلات، بشردوستانه است که جوامع محلی، سیاستمداران و جامعه جهانی بهبود شرایط پناهندگی این مبارزان را تسهیل کنند. اقداماتی مانند تامین خدمات بهداشتی، تأمین امنیت مالی، در نظر گرفتن شرایط خاص این پناهندگان و تأمین محلی پایدار برای آنان، می‌تواند بهبود شرایط پناهندگی این مبارزان را بهبود بخشد.
زندگی با ترس در افغانستان
زندگی با ترس در افغانستان یکی از مسائلی است که از دیرباز در این کشور وجود دارد. ترس یک احساس طبیعی و فطری در برابر خطرات بیرونی است که به انسان اجازه می‌دهد با اقدامات مناسب، شانس زندگی بیشتری داشته باشد. اما در افغانستان، ترس به معنای کلی، مرتبط با حوادث خشونت‌بار، جنگ، تروریسم و گاهی هم مشکلات اقتصادی است.
زندگی با ترس در افغانستان برای بسیاری از مردم این کشور، معمول شده است. حتی در مواردی که حوادث خشونت‌بار از دست گذشته، احساس ترس و نگرانی هنوز هم وجود دارد. مردم افغانستان با یک سری از مشکلاتی روبرو هستند که به سختی می‌تواند برایشان جوابی پیدا کند. افغانستان یک کشور پرهزینه است و بسیاری از مردم در آن، با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند.
ترس برای زنان و دختران در افغانستان همیشه بیشتر است، زیرا در جامعه دینی و سنتی افغانستان، زنان و دختران به معنای کلی دارای حقوق کمتری هستند. ترس از از دست دادن فرزندان خود، ترس از سوءاستفاده جنسی و تجاوز، ترس از از دست دادن کار و روزی ها و ترس از خیانت‌های اجتماعی، بخصوص برای زنان و دختران، مسئله جدی و سختی است که در زندگی شان حضور دارد.
در مقابل، تعداد زیادی از مردم در افغانستان هستند که برای اینکه از ترس های خود خلاص شوند، از کشور خود فرار می‌کنند. این افراد برای پیدا کردن بهترین شرایط زندگی، به سمت کشورهایی مهاجرت می‌کنند که به آنها آرامش و امنیتی بیشتر ارائه می‌دهد.
به صورت کلّی، زندگی با ترس در افغانستان یک واقعیت بدیع است که برای نمایش آن به دور از جامعه بین‌المللی و حتی داخلی، بسیاری از فعالان حقوق بشر، روزانه دست به کار نیاز دارند. افغانستان نیاز دارد تا برای رفع ترس‌های مردم و ایجاد شرایطی مناسب برای زندگی، به کمک خارجی نیروها و سرمایه گذاریهای بیشتری در این زمینه نیاز دارد.
راه‌های جنگ و صلح در افغانستان
افغانستان از گذشته‌ای نژادپرستانه و مذهبی و دوران جنگ افزار و حملات خارجی عبور کرده است. جنگهای داخلی کشور و مبارزات سیاسی مدتی در آن مرحله، با حضور نیروهای خارجی به پایان رسید. در حال حاضر، به دلیل وجود خشونت انتحاری ها، حملات تروریستی، تصاویر تبلیغاتی، جنگهای داخلی، فساد گسترده و تحت فشار قرار گرفتن دولت تصمیماتی برای جنگ و صلح اتخاذ میشود.
برای تامین صلح در آن کشور، ابتکارات مختلفی از جمله تلاش برای افزایش مشارکت زنان در جامعه‌ی افغانی، تقویت کنترل بر روی عملیات نظامی، آموزش و فرهنگ‌سازی، ایجاد بازارکار، خلق اشتغال برای جوانان، ایجاد برنامه‌های مشترک جهانی و برقراری دیالوگ در بین فرهنگ‌ها و قومیت‌های مختلف اتخاذ میشود.
همچنین، برای پایان دادن به جنگ در افغانستان، حملات نظامی در برخی مناطق، تروریست‌های موجود در کشور، مبادلات اسیران، همکاری با ارتش محلی و رهبران دینی، پشتیبانی از جامعه مدنی، مشارکت بدون تلافی و یا برگزاری معاملات سیاسی با مخالفان، قابلیت داشته است.
به طور خلاصه، برای تامین صلح در افغانستان، نیاز به تلاش مشترک و تدبیرپذیری همه شهروندان و بین المللی هاست. بازار مزده‌کار، فساد طرفدار، شبه‌نظامیان، سابقه حقوقی، فرهنگی و زبانی، تفکرات اضطراری و تلاش‌های مختلف، باعث رونق پایداری و امنیت در افغانستان خواهد شد.
شجاعت و ایستادگی مبارزان افغان
مبارزان افغان در طول تاریخشان با جنگ‌ها و نسل کشی‌های متعددی مواجه شده‌اند. با وجود این حوادث تلخ، همیشه فرزندان این سرزمین به دنبال شجاعت و ایستادگی بوده‌اند. شجاعت و ایستادگی مبارزان افغان در جنگ‌هایی مانند علّیه اشغالگران بیگانه، نظامیان شوروی و طالبان، نمونه‌ای از قدرت و مقاومت زیاد آنها بود.
در دوران مقابله با شوروی، مجاهدین افغان با بسیاری از مشکلات مواجه شدند، اما با همت و تلاش بی‌وقفه، به موفقیت‌های بزرگی دست یافتند. قوی‌ترین نیروهای تجهیز شده شوروی در سال ۱۳۶۵ به افغانستان حمله کرده و مناطق گسترده‌ای را کنترل کردند. اما مبارزان افغان با شجاعت و ایستادگی خود، برخلاف تمام پیش‌بینی‌ها، شوروی‌ها را شکست دادند. این پیروزی به عنوان یکی از بزرگترین پیروزی‌های مبارزان افغان در تاریخ به ثبت رسید.
بعد از جنگ علیه شوروی، مبارزان افغان در برابر رژیم طالبان نیز شجاعت و ایستادگی خود را به نمایش گذاشتند. طالبان با پیروزی در جنگ داخلی، کنترل بیشتری بر کشور پیدا کردند. برخی از مبارزان افغان در برابر طالبان مظاهرات و اعتراضات علنی راه انداختند، در حالی که دیگران با سلاح و جنگ، در برابر طالبان مبارزه می‌کردند. در سال ۲۰۰۱، با کمک نیروهای بین المللی، مبارزان افغان بالاخره به پیروزی رسیدند و طالبان را از قدرت کناره گیری کردند.
با وجود مشکلات مملکت و جنگهای قدیمی و جدید، مبارزان افغان همواره با شجاعت و ایستادگی تلاش کرده‌اند که به سوی پیروزی و استقلال ملی حرکت کنند. مبارزه آنها با هرچیزی برای دفاع از کشور و مردمشان بوده و باعث افتخار بزرگی برای فرهنگ و تاریخ افغانستان شده است.
علیه تبعیض رنگ و سبک در افغانستان
افغانستان کشوری است با تنوع فرهنگی و رنگ‌بندی زیبا که هریک از آنها به عنوان یکی از جذابیت‌های این کشور شناخته شده است. اما در عین حال، تبعیض رنگ و سبک در این کشور نیز وجود دارد که می‌تواند حقوق مردم را به خطر بیندازد.
بیشتر بانوان و مردان تاریخ افغانستان مبتلا به تبعیض رنگ شده‌اند. برخی طبقه های مرفه و قدرتمند به دلیل پوست سفید و روشن و همچنین خصوصیاتی که با آن همراه است، دوست دارند با هم وارد رابطه و ازدواج کنند. در عین حال، برای برخی از فرهنگ های دیگر، ازدواج درون نژادی اجباری است و این باعث میشود که شاید بیشتر از نیمی از جمعیت این کشور مبتلا به این مشکل شوند.
از مسائل دیگری که در زمینه تبعیض سبک در افغانستان وجود دارد، می‌توان به خانواده‌هایی که اعتقادات مختلف و سبک‌های اجتماعی متفاوت دارند اشاره کرد. برخی خانواده‌ها به دوشادوش در وقت عقد انجام می‌دهند، در حالی که برخی دیگر دوست دارند مراسم عروسی شان با رقص و پایکوبی باشد. در عین حال، برخی دیگر هم فقط مراسم ساده و بدون هیچ گونه گشت با پول کمتر را دوست دارند. با این حال این گونه تفاوت‌ها باعث بروز اختلافات و دعوا بین خانواده ها میشود.
به طور کلی، تبعیض رنگ و سبک در افغانستان یکی از مسائلی است که به عنوان پاکتیک های اجتماعی پولاکی میشود، و در نتیجه باعث کاهش سطح سکولاریسم و اینکه افراد با هم جدال داشته باشند. بنابراین، باید این مسئله را با دقت و توجه به مسائل فرهنگی در این کشور و با همکاری تمامی قشر های جامعه حل کرد.
سفر دشوار مبارزان افغان به خارج از کشور
در دهه‌های گذشته، مبارزان افغانی در تلاش برای تأمین حمایت‌های مالی و سیاسی برای جنبش‌های مقاومتی خود، به دست کشورهای مجاور و بین‌المللی روی می‌آوردند. این سفر دشوار و پردردسر، تصمیم شایسته و حساب شده برای بسیاری از مبارزان افغان است که بسیاری از آنان در این حرکت‌های عظیم تلاش کردند که همبستگی و همکاری با کشورهای همسایه و دیگر کشورهای فراقاره‌ای را برقرار کنند و برای تضمین استقلال و خودمختاری افغانستان، تلاش کنند.
از آنجا که تلاش‌های این مبارزان برای برقراری دولت وحدت ملی در افغانستان با شکست مواجه شد، بسیاری از آنان مجبور به ترک کشور و پناهندگی در کشورهای مجاور شدند. با این حال، در بسیاری از موارد، مبارزان افغان به دلیل عدم امکان تعامل با حکومت افغانستان و یا تهدید شکنندگان به زندگی‌شان، مجبور به ترک کشور شده‌اند.
با توجه به اینکه حرکت این مبارزان در برابر رژیم طالبان و حتی پیشتازی در دهه ۱۹۸۰ برای جنگ علیه شوروی متعلق به آنان است، کشورهای مجاور و بین‌المللی باید در جهت حمایت از آنان و حل و فصل بحران افغانستان تلاش کنند. در این نگاه، رهبران حکومت‌هایی مانند پاکستان، ایران، هند، چین، روسیه و بسیاری دیگر از مسئولان برای پیوند با این مبارزان و به دست آوردن حمایت‌های بین‌المللی وجود داشته و هست.