1. زندگی در خیابان
زندگی در خیابان یکی از مهمترین موضوعاتی است که در جوامع شهری گسترده مطرح میشود. خیابان‌ها به عنوان فضاهای مشترک جمعی، اکثراً از افراد بخش کوچکی از زندگی‌شان را در خود جای داده و محیطی برای ایجاد ارتباط و ارتباطات با دیگران فراهم کرده‌اند.
آنانی که در خیابان زندگی می‌کنند، از گروه‌های مختلفی تشکیل شده‌اند. برخی از این افراد، به دنبال تلاش برای یافتن زمینه و شرایط بهتر برای زندگی هستند، در حالی که دیگران به دنبال آرامش و زندگی روزمره خود هستند. هر چند که زندگی در خیابان به نظر بعضی علم خاصی برای زیستن نیست، با این حال، بسیاری از افراد از این زندگی لذت‌برند.
زندگی در خیابان در بسیاری از نواحی جهان، مشکلاتی را با خود به همراه دارد. برخی مردم به دلیل فقر، بیکاری و مشکلات اقتصادی دیگر، برای زندگی در خیابان انتخاب می‌کنند. این افراد که تحت شرایط سفر و استفاده از امکانات در نهایت بسیار محدود هستند، با مشکلات جدی روبرو هستند.
با این حال، زندگی در خیابان برای بعضی افراد می‌تواند انتخابی آگاهانه باشد که به دلیل سلیقه و انتخاب شخصی انجام شده‌است. برخی افراد ممکن است از زندگی در خیابان لذت ببرند، برخی دیگر هم می‌توانند با خیابان به عنوان مکان کار خود، ارتباط یابند و تجربیات مختلفی را کسب کنند. در نتیجه، زندگی در خیابان، در گونه‌های مختلف و برای افراد مختلف، کاملاً متفاوت خواهد بود.
2. عشق و دوستی
عشق و دوستی دو مفهوم مهم در زندگی انسان هستند. این دو مفهوم از یکسو، به عنوان دو مبنای اصلی برای ایجاد رابطه بین انسان ها شناخته می شوند و از سوی دیگر به عنوان دو عامل سازنده برای رشد شخصیت و افزایش توسعه روحی عمل می کنند.
عشق به معنی ارتباطی است که بر پایه احساسات گرم، عمیق و بی قید و شرط ایجاد می شود. عشق زیباترین نوع ارتباط انسانی است که می تواند ما را به شادی و خوشبختی فراوان برساند اما به همین ترتیب می تواند زیان های گرانبهایی را به خود و دیگران وارد کند. در عشق، دو فرد به یکدیگر احترام می گذارند و درک کامل و صادقانه ای از هم دارند. همچنین، در عشق دخیل عواطف و احساسات قوی هستند که در نهایت باعث ایجاد رابطه عمیقی بین دو فرد خواهد شد.
دوستی هم از همان اهمیت عشق برخوردار است و حتی می توان گفت، دوستی مهارتی است که باید در زمان هایی که ارتباطات عاطفی صعب تر شده، برای حفظ روابط قوی و پایدار کاربرد داشت. دوستی دو انسانی است که با هم افکار، خاطرات، تجربیات و خصوصیات خود را به اشتراک می گذارند و از زندگی لذت می برند. یک دوست واقعی نیاز به صداقت، احترام و ایجاد ارتباطات عمیق دارد.
بنابراین، عشق و دوستی دو نوع رابطه است که یکسان بودن در برخی ویژگی ها و تفاوت در برخی ویژگی های دیگر دارند. داشتن رابطه های عمیق و پایدار روابطی است که هر کسی باید به آن دست یابد. رابطه دوستی و عشق نیاز به کار و تلاش مداوم دارند و فرد باید تلاش کند که بهترین شخصیت خود را به نمایش بگذارد.
3. رویا پردازی ها
رویا پردازی ها، جزو فعالیت های بسیاری است که انسان به مدت ۳۰۰۰ سال می تواند به طور دقیق در آن فعالیت کند. آقای فرویید (۱۹۹۳) بر این باور است که رویا پردازی ها، هنگامی که در غیاب واقعیت هستند، اشکالی از تحول احساسات، ذهن، رویا ها و دیگر فعالیت های کارهای ذهنی را به خود می‌گیرند. به بیان ساده تر، رویا پردازی ها برای بیشینه سازی احساسات و پیشرفت مغز انجام می‌شوند.
اگر شخص بخواهد تبدیل به یک رویا پرداز شود، او باید به گروهی از مهارت های صورت گرفته در آموزش رویا پردازی آموزش داده شود. اما یکی از اصلی ترین مهارت هایی که همه رویا پرداز ها نیاز دارند، یک محیط خواب آرام و صحیح است. این شامل خلوت کردن فضای خواب، افزایش خیال پردازی و تاسیس یک رویا پرداز محیط خواب است.
همه ما هر شب وارد یکی از دو نوع خواب شده و به یکی از دو نوع خواب درمانی وارد می‌شویم: خواب عمیق و خواب ریم. با این حال، خواب ریم یکی از اصلی ترین اجزای یک رویا پردازی است. در خواب ریم، قسمت های چشمان آدمی صاف و بی‌حرکت هستند و امواج مغزی با حداکثر فعالیت رخ می‌دهد. به دلیل این که در این دوره زمانی، دوش کنترل ما بر عملکرد واقعی بدن خارج شده است، قدرت خلق رویاهای بهتر از چیزی است که در مناطق دیگر داریم.
راه هایی هم وجود دارد که می‌توانیم روی رویا پردازی توان گرفت و امیدوار به تجربه‌ی فرایندی شگفت انگیز باشیم. همین طور که هر روز صبح اولین چیزی که باید انجام دهید، یادداشت برداری کردن رویاهای خود با کمک ماهیت آنها در فعالیت روزانه جزیی از بهتر شدن رویا پردازی خواهد بود. همچنین، یک تجربه‌ی دیگر این است که باید حتماً فعالیت جسمانی برای هر روز رزرو شود، رفت‌وآمد در فضا به ما کمک می‌کند تا ذهن خود را به طور عمیق‌تر با این فرایند تطبیق دهیم.
4. روزگاری بی تاب
«روزگاری بی تاب» یا همان اصطلاح مدرن «بی قراری»، یک شرایطی است که در آن افراد حس نامطمئنی، نارضایتی و کم ارزشی را احساس می‌کنند. این شرایط ممکن است ناشی از عدم تعادل در زندگی شخصی، اجتماعی یا حتی درآمدی باشد.
از دیدگاه محققان، روزگاری بی تاب یکی از شایع‌ترین اختلالات روان‌شناختی دنیاست و باعث میشود افراد در تلاش برای پیدا کردن راهکاری برای پر کردن خالی بودن زندگی خود باشند. افرادی که در این شرایط قرار دارند، اغلب احساسات ناخوشایندی مانند اضطراب، ناراحتی، تنهایی و ناتوانی را تجربه می‌کنند.
از دلایل روزگاری بی تاب نبود هدف و برنامه مشخص در زندگی است. این افراد ممکن است حس کنند که زندگی به سمت هدف نمی‌رود یا هدف برای آنها مهم نیست. برخورد با تغییرات و مواجهه با جهان پویا نیز ممکن است در برخی افراد باعث روزگاری بی تاب شود. در واقع، برخی محققان باور دارند که حساسیت بیش از حد در برابر تغییرات می‌تواند سبب روزگاری بی تاب شود.
با درمان روزگاری بی تاب، افراد می‌توانند به شادی و رضایت خود بازگردند. روش‌های مختلف مانند مشاوره، تمرینات استرس کم، تغییر رفتار و باور فردی می‌توانند به کنترل و بهبود آن کمک کنند. به طور کلی، درک علل و شرایط روزگاری بی تاب، اولین قدم به سوی بهبود زندگی و شادی است.
5. دعوا و جدل
دعوا و جدل پدیده‌ای رایج در روابط انسانی است که معمولاً به دلیل نظرات متفاوت، تفاوت‌های فرهنگی، حساسیت‌های شخصی و یا موارد دیگری به وجود می‌آید. در دعوا و جدل، هر دو طرف تلاش می‌کنند که نظر خود را به طرف مقابل اثبات کنند و برای این کار از دلایل و منطق‌های مختلفی استفاده می‌کنند. یکی از مشکلات اصلی در دعوا و جدل، فراموش کردن این است که هر فرد دارای نظرات مختلفی است و این نظرات ممکن است با نظرات دیگران تفاوت داشته‌باشد.
در دعوا و جدل، بهتر است با احترام و حوصله به هر فرد گوش کرد و دیدگاه او را برای خود قابل فهم کرد، سپس به شیوه‌ای که برای طرف مقابل قابل فهم است، دیدگاه خود را ارائه داد. همچنین، تا حد امکان باید سعی کرد که به جای کند و دشوار کردن فرایند، به جمع‌آوری اطلاعات و تبادل نظرات کمک کرد.
دعوا و جدل در برخی موارد می‌تواند به حدی شدید شود که با کنترل نشدنی شدن احساسات و نگرانی‌ها همراه باشد که به اصطلاح با عصبانیت و خشم همراه است. در این موارد، بهتر است به شیوه‌ای توسعه‌یافته برای کنترل احساسات و فرایند‌های شناختی که به تعقیب هدف طرف مقابل کمک می‌کند، نزدیک شد.
در مقابل، تلاش برای پرهیز از دعوا و جدل نیز موضوع قابل بررسی است. حضور برخی از ابزارهای فرهنگی و دینی در محیط‌هایی که با دعوا و جدل مواجه هستند، می‌تواند به میان رویی افراد کمک کرده و باعث خلق روابط بهتر میان آنها شود. همچنین، تلاش برای ایجاد فضایی صمیمی و محترمانه در محیط‌های اجتماعی و خانواده می‌تواند با توجه به نیازمندی‌های اصلی انسانی، سبب جلوگیری از دعوا و جدل و تقویت روابط کمک کند.
6. کارآگاهی و عدالت
کارآگاهی و عدالت دو مفهومی هستند که شاید هر دو به اندازه‌ی یکدیگر مهم و تاثیرگذار باشند. کارآگاهی به عنوان فعالیتی کدام بر روی یافتن حقایق و شواهدی است که برای حل مسائل و رسیدن به پاسخ در بسیاری از موارد لازم است. برای کارآگاهی، مهارت در شناسایی شواهد، تحلیل آنها و تصمیم‌گیری هوشمندانه برای ارائه‌ی پاسخ‌گویی مناسب بسیار مهم است.
اما هنگامی که به عدالت فکر می‌کنیم، معمولاً به مفهوم تعادل در توزیع حقوق و وظایف می‌اندیشیم. عدالت برای افراد بسیاری عیناً با مفهوم عدالت اجتماعی ترکیب میشود. به عنوان مثال، حقوق مساوی برای همه‌ی افراد، منافع شناخته‌شده برای همه‌ی جوامع و استفاده‌ی کامل از منابع طبیعی برای آینده‌ی بهتر هستند.
در بسیاری از موارد، کارآگاهی و عدالت به سمت هم گرایش دارند. در صورتی که مسئولین قانونی، مقامات عدالت‌گر و حتی متخصصان نظامی پژوهش‌های تحقیقاتی بیشتری داشته باشند و به بهترین نحو از شواهد استفاده کنند، می‌تواند منجر به بهبود بهترین روش‌های کنترلی و پیشگیرانه برای جلوگیری از جرم و جنایت شود. همینطور، در صورت توزیع رفرندوم‌ها و حقوقی که برای هر فرد در جامعه قید شده باشد، برابری بیشتری وجود خواهد داشت و سطح جرم و جنایت نیز کاهش خواهد پیدا کرد.
لذا کارآگاهی و عدالت دو مفهومی هستند که در کنار هم کنترل و حفظ نظم اجتماعی را بهبود می‌بخشند و باعث پیشرفت جامعه می‌شوند.