حضرت آدم علیه السلام
حضرت آدم علیه السلام، اولین پیامبر و انسان بود که خداوند او را از خاک آفرید و بهشت را برای او و همسرش، حوا، آماده کرد. با این حال، آنها از یک شرط بود که از درخت ممنوعه نخورند. با توجه به وسواس شیطان، آدم و حوا از شرط خدایی پیروی نکردند و این باعث شد که از بهشت بیرون شوند و به دنیا بیایند.
آدم و حوا در جهان دنیا، اولین فرزندان خود را به دنیا آوردند و در زندگی خود، دچار مشکلاتی شدند. هنگامی که یکی از پسرانشان، قابیل، برادرش هابیل را به قتل رساند، آدم و حوا به مصیبت فرزند خود عذرخواهی کردند.
آدم علیه السلام، پیامبر خداوند بود و پر وقارترین انسانی که در جهان به دنیا آمده بود. هنگامی که آدم علیه السلام و حوا از بهشت بیرون شدند، خداوند به آنها آموزش داد تا از هنگامی که از درخت ممنوعه نخوردند، پاکیزگی و اخلاق درست را حفظ کنند. بعد از آن، آدم به عنوان پیامبر خداوند، مردم را به پرستش خدا و ادبیات درست و دینی آموزش داد.
آدم علیه السلام، به عنوان پدر بشریت و پدر پیامبران بعدی، همواره مورد احترام و احترام ویژه خداوند، پیروان دین و دینداران بود. وی به خاطر خدمات بزرگی که به دین اسلام در برابر خداوند و بشریت داشته است، یک انسان بزرگ، محترم و متقدم به حساب می آید.
حضرت نوح علیه السلام
حضرت نوح علیه السلام، پیامبر خداوندی بود که در قرآن به بزرگی و مقام وی اشاره شده است. به دلیل شفقت و محبت خداوند به بندگان، حضرت نوح مامور جمع آوری مردم و برانگیختن آنها به پروردگار بود. او به مردم تبلیغ نزدیکی و وجود خداوند را بیان کرد و از آنها خواست تا از عبادت بت‌ها و آیکون‌های پوچ دست بردارند. اما مردم از سخنان وی به شدت عصیان می‌کردند و نخستین پیامبر جهان همراه با اعضای خانواده‌اش و گروهی از مؤمنین به سوی تنها کشوری که جمعیت مؤمن داشت، یعنی سواحل دریای خزر فرار کردند.
به دلیل سیل بزرگ و فاجعه‌باری که خداوند به سرزمین مردم آن دوران وارد كرد، حضرت نوح علیه السلام جزء كم‌جویندگان بود و بهترین آن گروه کمی از مردم بود که تبدیل به دنده‌ی نوه‌هایی بود که زنده ماندند. همانگونه که در قرآن بیان شده است، او با ساخت وسیله‌ای بزرگ به نام "سفینه"، خانواده‌اش، جفت‌عروسان ایمان آورده و بعضی از حیوانات، پرندگان و زوج‌عروسی آنها را نجات داد و پس از سقوط سیل، که همه اهل قریه را نابود کرده بود، به سوی خشکی رانده شد.
از حضرت نوح علیه السلام با اسم "سراج نورالله" نیز یاد می شود، به معنی چراغ الهی و نور اشراقی خداوند که به فرد صالحی کمک می‌کند تا از سوی راست دویدن رابیابد. به دلیل بزرگی وی در وجودی انسانی بود و ادامه کاوش و نوآوری وی، همیشه در چشم‌انداز قرآن به عنوان یکی از پیامبران بزرگ اسلامی به یاد می‌ماند.
حضرت ابراهیم علیه السلام
حضرت ابراهیم یکی از پیامبران ارشد اسلام است که در دین اسلام، نقش مهمی در تاریخ و اسلام ایفا کرده است. وی در کتاب های مقدس اسلامی، به عنوان پدر انبیاء نام برده شده است و در سوره بختر آمده است که خداوند به ابراهیم پاداش عظیمی داده است و او را به سمت خویشتن نزدیک کرده است.
حضرت ابراهیم در دیدگاه اسلامی، نماد نیکوکاری، صبر و بردباری است. او با حکم الهی، از نسل قوم نمرود، به دنیا آمد و در حکمرانی این قوم، شرکت کرد. اما او در همان سنین جوانی به دیدار خداوند رفت و با حکمت و معرفت خود، برای مردم آموزش های جالب و کاربردی ارائه داد.
حضرت ابراهیم با علم و ایمان پایدار، تلاش کرد تا مردم را به ایمان به خدا، خیر و نیکی دعوت کند و توانست طرفداران زیادی را به سمت خود جذب کند. او به دوست محبوب خدا تبدیل شد و خداوند، به او عظمتی بی جاروب پاداش داد.
حضرت ابراهیم در سنین پایانی زندگی خود، همیشه از خداوند به عشق و اراده الهی ستایش می کرد و در تلاش بود تا به حکم الهی، انسان های بی گناه و ضعیف را نجات دهد. وی با تلاش خود، ناپایداری این دنیای نامرئی را شناسایی کرد و در لحظات بحرانی، خداوند او را نجات داد.
در نهایت، حضرت ابراهیم به یکی از مهم ترین پیامبران اسلام تبدیل شد و با کمال عقل، عشق، صبر و بردباری، ایمان به خداوند را به مردم یاد داد و طرحی از سیره پاک و مجاهدت، به منظور نجات ارواح بندگان، به این دنیا گذاشت.
حضرت موسی علیه السلام
حضرت موسی (ع) یکی از بزرگان دین اسلام است که در قرآن کریم به عنوان یکی از پیامبران الهی ذکر شده است. وی در سال 1525 قبل از میلاد در فرعونیّه متولد شد و پدرش عمران نیز پیشینیان او به عنوان یک نواده بشریت از خداوند بنیادگذاری شده بود. حضرت موسی در قرآن کریم به عنوان پیامبری مشتاق و یاراوه‌ای و یاغیب و تمام ذاتی وارد شده است. او برای نجات نسل خود برای خدمت به خدای او و برای آمرزش گناهان خود اقدام به انجام کارهای نعمت‌بخش خداوند کرد.
یکی از مهمترین رویدادهای حضرت موسی در دوران پیامبری او، شکستن نفسه که تعلق داشت به فرعون مصر و او را به عنوان یک کشاورز به دیار مدینه فرستاد. وی به عنوان یکی از نوادگان آدم دارای توانایی و حکمت گرایشی نیز بود که او را به گوشه‌ی ناحقی دعوت کرد تا از او نصایح بگیرد. برای قرار دادن داستانی که خداوند به علت پیام نبوی پیامبر را برای پیامبران خود می‌فرستد، حضرت موسی به سوی کوه طور فرستاده شد. در آنجا، خداوند با او صحبت کرده و مراتب علاقه خود و تمایل به همکاری با هم با او به اشتراک گذاشته است.
حضرت موسی در دوران پیامبری خود، به نقش اصلاح‌گری پرداخت و به اشتراک گذاشتن ارزشهای دینی، مبارزه با جرم و جنایت، برقراری امنیت، بهبود تقسیم و توزیع و بهبود شرایط زندگی مردم اهمیت بسیار زیادی داد. او برای مبارزه با عوامل فاسد و سوء ظن بسیار تلاش کرد و به دوستانی که به نظرشان در طریق اصلاح حال مردم کار می‌کردند، راهنمایی داد. به‌طور کلی، حضرت موسی (ع) یکی از بزرگان و شایان احترام دین اسلام است و داشتن آگاهی از سیره‌ی زندگی و اعمال او، افراد را به خداوند و به این بزرگوار دین نزدیک می‌کند.
حضرت داوود علیه السلام
حضرت داود علیه السلام یکی از پیامبران خداوند می‌باشد که در برگزیدگان الهی از طریق نعمت و برکت او در موسیقی شهرت دارد. داود علیه السلام دربارهٔ او آیات متعددی در سوره ساد و سوره الأنبياء یاد شده است. خداوند در قرآن کریم بسیاری از صفات آن حضرت را بیان کرده است. او را به عنوان پادشاه پربرکت و به عنوان یکی از اعضای عصر زرین و همچنین به عنوان یکی از مورخان پیشوند داد.
حضرت داود علیه السلام در آغوش طبیعت بود و با بسیاری از حیوانات ارتباط برقرار می‌کرد. او حتی خوک با همکاری خدا را نجات داد و برای پرورش آن، قدرت خارق‌العاده داشت. همچنین، داود علیه السلام در برداشت شاعری بسیار برجسته بود و بر نواختن ساز خود مهارت داشت. برای او داشتن آواز به چیزی شبیه به دعا و تقاضا برای خداوند با بصیرت به حساب می‌آمد. به همین دلیل در سوره یوسف آورده شده که خداوند برای او غواصان آواز آورد تا بتواند به نواختن سازی که خدایش را به او عطا کرده انسجام بیشتری بخشد.
به طور کلی، داستان حضرت داود علیه السلام بر اساس سه منبع روایی، یعنی منابع اروپایی، یهودی و اسلامی، به ما رسیده است. برخی از داستان‌های او شامل آزمایش او توسط خداوند در مورد قدرت و تدبیر خداوند، دیدار او با حوریان، راز بزرگ داشتن خوک و ازدواجش با بت‌المعروف به سوله می‌باشد. به هر حال، داستان‌های پیامبر داود علیه السلام، عناصر دینی، فلسفی و شخصی از اعماق روحانیت واقعی را به ما هدیه می‌دهد.
حضرت سلیمان علیه السلام
حضرت سلیمان (ع) پسر پیامبر داود (ع) و ملک سابق حکومت فلسطین بود. او با دارا بودن هنرهای زیاد، از جمله پرنده شناسی، حیوان شناسی، باغبانی و تعریفات خاص از طرف خدا، بسیار شهرت داشت. حضرت سلیمان (ع) با استفاده از هوش بالای خود، نظامی برای حکومت به وجود آورد.
او بر جامعه خود متمرکز بود و با ایجاد مصنوعاتی مانند شهرها ویژگی ها و خصلت های خاصی برای پیام به ملکان فراهم کرد. جزئیات بسیاری در مورد زندگی حضرت سلیمان (ع) در قرآن ذکر شده است و از اونجایی که مکان واقعی دوران حکومت او را نمی توان با دقت تعیین کرد، مطالبی که در مورد او در قرآن آمده، تنها همان اطلاعاتی هستند که به دست آمده اند. هرچند، برخی از تقدس و شهرت این پادشاه در تاریخ مشاهده می شود.
علاوه بر شهرت او به عنوان پادشاه فرزان، حضرت سلیمان (ع) به عنوان حکیمی بااستعداد نیز شناخته شده است. او به عنوان یک رهبر، نظام های دادگستری و مالی، مهندسی، علم های نظامی و تجارت را شکل داد تا بهترین مزایا را برای مردم با آن بیاورد. علاوه بر این، شکل دهی به قانون و درنظر گرفتن جزئیات مرتبط با آن برای هفتاد میلیون نفر بسیار پیچیده بود.
پایان حکومت حضرت سلیمان به دلیل مشکلات اقتصادی و سیاسی بود که در دوران آخر حکومت او پیدا شد. این مشکلات باعث شد تا مردم فرار کنند و نظام شکسته شود. با این حال، زندگی حضرت سلیمان (ع) به عنوان یک رهبر با لطف خدا، در ذهن و قلب مردم همچنان باقی است.