۱. حضرت عباس در موقع جنگ برادران
در موقع جنگ بین امام حسین (ع) و یزید، حضرت عباس (ع) به عنوان رهبر ارتش امام حسین (ع) حضور داشت. حضرت عباس (ع) با شجاعت و دلاوری خود، با کوتاهی آب در حالی که خودش به عنوان دلیر میدان شناخته می‌شد، حذر و آب و دیگر منابع ضروری را به ارتش امام حسین (ع) تامین می‌کرد.
او آینه عزم و اراده شجاعانه خود را به نامزدی دلیرانه خود که از این نامه به پایبندی به چشم‌انداز اسلام بود عرضه کرد. هرگاه آب روی است یا در شیب مطرح باشد، با دستانی که در کمان فرو نکرده بود و به دلیل توافق سپاهیان و ممالک دشمن برای زخم زدن به کمان نمی‌رویم، به میدان می‌رویم و کار را به پایان می‌بریم. او در نهایت با جان، حیثیت و قدرتی که از خداوند واهی می‌شد، محافظ مدیح امام حسین (ع) در میدان جنگ شد و هرگز نتوانست دچار شکست شود.
در اینجا عباس به‌عنوان رهبر ارتش امام حسین (ع) واجد مهارت، شجاعت و صلابت کافی بود تا بتواند ارتش امام حسین (ع) را در برابر دشمن پا مانده نگه دارد. به دلیل شجاعت و دلاوری حضرت عباس (ع)، امام حسین (ع) همواره به او احترام می‌گذاشت و دوستش داشت. به همین دلیل، حضور حضرت عباس (ع) در جنگ برادران به اساسیترین دلایل برای پایبندی به برادری دشمنان اسلام تبدیل شد که در مسیری که برادری و آن ها تبدیل شده بود، مهم بود.
۲. خشم حضرت عباس در برابر ظلم و ستم
حضرت عباس، پسر عموی پیامبر اسلام، یکی از شخصیت‌های مهم تاریخ مسلمانان است که در دوره صدر اسلام نقش به سزایی در دفاع از اسلام و دولت اسلامی بر عهده داشت. حضرت عباس در برابر ظلم و ستم به‌شدت خشمگین میشود و هیچگاه از هرگونه ظلم و ستمی سکوت نمی‌کند. او ابزار واسطه‌ای برای مبارزه با ظلم و ستم بود و همیشه در جبهه‌های نبرد با اعدای اسلامی حضور داشت.
یکی از معروفترین رویدادهایی که خشم حضرت عباس را برانگیخته بود، حمله یکی از اعدای اسلامی به حجیجان بود. این اعدا با کشتن و غارت حجیجان، آرامش و حرمت این مکان مقدس را تحقیر کرده بودند. حضرت عباس در پی این اتفاق، دوباره به دلایل مختلف خشمگین شده و با تمام قدرت خود برای مبارزه با ظلم و ستم اعدای اسلامی تلاش کرد. او همیشه به دنبال حقیقت و عدالت بود و هیچگاه در برابر این مبارزه ناکام نبود.
در ادبیات اسلامی، حضرت عباس به عنوان نمادی از مبارزه با ظلم و ستم شناخته شده است. او همیشه در مسیر حقِّ و عدالت بوده و هیچگاه در برابر هرگونه ظلم و ستم ساکت نمی‌ماند. این بزرگواری در برابر ظلم و ستم، از نشانه‌های مهم رهبری، قدرت، اخلاص و دوستی او با مردم است. به همین دلیل، حضرت عباس برای کل جامعه اسلامی نمادی از جسارت و شجاعت در مبارزه با هرگونه ستم و ظلم است.
۳. صحنه نجات ابوالفضل العباس از دست دشمن
صحنه نجات ابوالفضل العباس از دست دشمن، یکی از رویدادهای مهم و تاثیرگذار در جنگ عاشورا بود که هرگز از حافظه مردم فارسی زبان پاک نخواهد شد. ابوالفضل العباس عموی امام حسین(ع) و سرور میدان جنگ عاشورا بود که با قدرت و توان خود به امام حسین(ع) و حق راه ایستاد.
در روز عاشورا، دشمنان گسترده ترین حملات خود را برای شکست دادن ارتش امام حسین(ع) انجام دادند و در پی این حملات، آب و غذا برای اهل بیت اشپزی نمی‌شد. این شرایط، باعث ایجاد انزوا در بین ارتش امام حسین(ع) شده بود. ابوالفضل العباس، اما به تلاش بی وقفه خود برای رفع نیازهای اهل بیت شناخته شده بود.
در روز عاشورا، ازدحام دشمنان در منطقه، باعث شده بود که دسترسی به آب برای ارتش امام حسین(ع) به شدت محدود شود. ابوالفضل العباس، به دلیل عشق به خاندان پاک امام حسین(ع) و همچنین عظمت شخصیت خود، تصمیم گرفت تا به تنهایی به جست و جوی آب برود.
او با شمشیر خود و قایق نیزه در دست، به سوی رودخانه حرکت کرد. اما چون رویای آب برای کودکان خاندان پاک امام حسین(ع) بسیار مهم بود، دشمن به دنبال او حمله کرد. ابوالفضل العباس، با تلاش بی‌وقفه خود، به حرکت نیروهای دشمن مانع شد و حمله آنها را دفع کرد. در نهایت، او به مقصدش در روستای اطراف فرات رسید و موفق شد آب را به اهل بیت امام حسین(ع) برساند.
این صحنه نجات، یک نمادی از ایثار و وفاداری ابوالفضل العباس به خاندان پاک امام حسین(ع) بود و جایگاه وی در دل همه مسلمانان شناخته شده است.
۴. شور و سرور حضرت عباس در میدان جنگ
شور و سرور حضرت عباس در میدان جنگ در جنگ‌های اسلامی، یکی از رویدادهایی بود که در اطراف ختم صلح نزدیک به نبرد، دور از دسترس بود. حضرت عباس، برادر امام حسین (ع) بود که در میدان جنگ کربلا در سال ۶۸ هجری قرار گرفت و در نبرد کربلا به شهادت رسید.
بسیاری از روایات حکایت از شور و سرور حضرت عباس در میدان جنگ دارند که مشخص می‌کند که حضرت عباس که به عنوان پرچم‌دار ارتش امام حسین (ع) در جنگ کربلا حضور داشت، برای آوردن آب برای ارتش، از اردوگاه حمله کرد.
در اینجا باید ذکر کرد که مهمترین وظیفه حضرت عباس در جنگ کربلا ، برپایی ارتباط بین امام حسین (ع) و مردم بود. تأمین آب برای ارتش می‌توانست وظیفه دیگری بر عهده حضرت باشد. این امر همراه با خصوصیات مهم حضرت عباس، یعنی شجاعت و فداکاری، که آن را به شهادت سوق داد، می‌توانست شور و سرور زیادی به میان فرستد.
در نشست‌های مشترک مردم و علما در شهرهای مختلف از جمله تهران، پیشنهاد ایجاد یک مرکز شور و سرور به یاد حضرت عباس در میدان جنگ پیشنهاد شده بود. این مرکز آموزشی به منظور بررسی رویکرد جهادی و دفاعی در جنگ‌های اسلامی و همچنین برگزاری برنامه‌های سنتی و جشن‌های عزاداری به منظور یادبود این شخصیت مهم آغاز شده است.
۵. ایثار عظیم حضرت عباس برای حفظ ناموس امام حسین
ایثار عظیم حضرت عباس، برادر کوچک امام حسین، در روز عاشورا برای حفظ ناموس خانواده پیامبر اسلام، بیشترین احترام و قدردانی را برای او به همراه دارد. حضرت عباس درست مانند پدر و برادر بزرگترش، امام حسین، گروهی اندک از شیعیان را در برابر سلطه و فساد اینده محافظت کرد. خانواده پیامبر بارها مورد ظلم باستانی قرار گرفته بود اما با ایثار ویژه حضرت عباس، ناموس و اعتبار آنها حفظ شد.
حضرت عباس در طول روز عاشورا، نه تنها برای جمع آوری آب برای نوشیدنی کودکان، بلکه برای اثبات نفوذ، ناموس، و حقوق خانواده پیامبر، به محضر قصر پشتون الرعیان در کربلا رفت. وی با شجاعت پرچم امام حسین را بالا گرفت و دست از دست دشمن نزدیک کامل نگه داشت. در نهایت، حضرت عباس بعد از بیشترین تلاش برای جمع آوری آب، وقتی که خون بارانی از میان درج دستانش ریخت، آب را به آسانی به نوشیدنی کودکان تزریق نکرد و به دست موسی بن عقبا نداد، بلکه با شجاعت سرش را به دست دشمنان تسلیم کرد و در نهایت نیز توسط دشمنان به شهادت رسید.
با این ایثار عظیم، حضرت عباس تاریخ ما را فراهم کرد، که ارادت و عشق نه تنها به خانواده پیامبر، بلکه به آرمان های پاک و خداگردانانه انسان، واجب است. حضرت عباس برای حفظ ناموس، حقوق و اعتبار خانواده پیامبر، به شهادت رسید و همیشه در قلب ماهای انسانی، به یاد می‌ماند.
۶. صبر و استقامت حضرت عباس در مقابل سختی ها
حضرت عباس، عموی محبوب امام حسین (ع)، یکی از شخصیت‌های بزرگ و شجاع تاریخ اسلام است که در عاشورای کربلا با توجه به بلای شدیدی که بر مسلمانان آمد، با خودرویی بی امان، به دستور امام حسین (ع) به سمت رودخانه فرات حمله کرد تا آب را برای خانواده شهیدان به برداشته و به اربعین تحویل دهد.
در این راه، هنگامی که دشمنان در حال تلاش برای قطع راه عابران برای رسیدن به آب بودند، حضرت عباس با استقامت و شجاعت بی‌نظیر، از شمشیر دشمنان و سنگ‌های جلویی آنها با خودشان به روی خودروی تودهٔ بسیاری از آب‌جویان دشمن پیش رفت و هیچ چیز نتوانست او را متوقف کند تا به مقصد خود برسد.
طولانی شدن پیاده‌روی او باعث شد تا دشمنان به منظور نیرومند‌سازی پشتهٔ توده آب‌جویان به پشت او حمله کنند و با شمشیر، دست چپ و سپس دست راست و در نهایت همان شمشیر را توی صورتش بزنند که شخصیت آن‌چنان بزرگ، هنوز هم به حرکت ادامه داد و از دستان تازه پیدا شده‌ای که تازه‌است به حمایت او از آب‌جویان پیوستند، خبر برگزاری مراسم فرا گرفت.
لذا می‌توان گفت که حضرت عباس با صبر و استقامتی که در برابر سختی‌ها، دشمنی‌ها و ریسک پیامدهای آنها نشان داد، نمونه بارزی از شجاعت و پایبندی به امور مذهبی، قلیدمیانه و نمادی برای تلاش برای تحقق هدف‌های نجات‌بخش مردم و دفاع از ارزش‌های اسلامی است.