سکانس شهادت حضرت عباس در فیلم مختار

"خداحافظی با امام حسین (ع

خداحافظی با امام حسین (ع) مراسمی است که در روز عاشورا به منظور یادبود و تجدید نگاه به تضحیات شهیدان واقع شده است. عاشورا آغازگر شهادت امام حسین (ع) بود، و همچنین شهادت صدها تن از یاران و همرزمانش را به همراه داشت. در این روز، امام حسین (ع) و هفتاد و دو نفر از پیشوایان او، در برابر لشکری بیش از ده برابر خود با تندی و شجاعت بی‌نظیر خود به سر می‌برند، و در نهایت با شهادت خود، همه جمعیت اسلامی را به ارزش‌های آن وا داشت.

عاشورا به دلیل شهادت امام حسین (ع)، یکی از رویدادهای مهم و مأثور تاریخ اسلام است. این مراسم به منظور یادآوری این تضحیات، هر ساله در تاریخ ۱۰ ماه محرم برگزار می‌شود. بطور کلی خداحافظی با امام حسین (ع) عبارتست از استفاده از بازیگری، نمایش، موسیقی و شعر خداحافظی با شهیدان عاشورا، که گاهی با بیان شعر، گاهی با گفتار، گاهی با شعرخوانی و گاهی با درامدی‌ها اجرا می‌شود.

در این مراسم، بیشترین تمرکز بر روی زندگی و شهادت امام حسین (ع) و یارانش قرار دارد. شعر خداحافظی که برای آن‌ها سروده می‌شود، نشان دهنده حزن و اندوه است که در پی این تضحیات به‌وجود آمده است. این مراسم به تکرار کردن "خداحافظی" و "ممنونی از بزرگانی که برای ما برجا گذاشتید" و "تا روزی که به شما بپیوندیم، خداحافظ" همراه است.

در میان شعرخوانی، گفتار و بازیگری مختلف، تمرکز اصلی این مراسم بر روی ارزش‌های انسانی است که از سوی امام حسین (ع) به جهانیان منتقل شده‌اند. این مراسم نشان می‌دهد که افراد می‌توانند با توصیه‌ها و مشاوره‌های مقدس، کمک کنند تا یک بهترین نسل برای دنیا به وجود آید. این مراسم همچنین یک فرصت برای قدردانی از تضحیات شهیدان عاشورا و شخصیت‌هایی مثل امام حسین (ع) است، که در جهانی از دشمنی و قدرت‌طلبی، با خودرضایت، موفق به تثبیت ارزش‌های اسلامی شدند.

در نتیجه، خداحافظی با امام حسین (ع) از جمله مراسم‌هایی است که برای تجدید نگاه به تضحیات شهیدان عاشورا برگزار می‌شود. این مراسم از بسیاری از اندوهی‌ترین، حزن‌آورترین و بزرگترین مراسم‌های تاریخ اسلام است که بیشتر از همه، ارزش وجودی انسانی را نشان می‌دهد.

1. نگاه حضرت عباس به زنان و کودکان دردمند شاملو

شاملو در ابتدای شعر خود با اشاره به نگاه حضرت عباس به زنان و کودکان دردمند، به این موضوع اشاره می‌کند که در دیدگاه او، حضرت عباس به عنوان یکی از بزرگان و مردان تاریخی شیعه، به شیوه‌ای مهربانانه و بشریت‌دوستانه با افراد ضعیف جامعه رفتار کرده است.

در پاراگراف بعدی، شاملو به خصوص به نگاه حضرت عباس به زنان اشاره می‌کند و ترس او از اسارت و غارت زنان در یک جنگ را مورد بررسی قرار می‌دهد. او با واژه‌های شاعرانه به عظمت و حساسیت نگاه حضرت عباس اشاره می‌کند و می‌گوید: "آرامش تو، تنها از آن شاخه جنگ نرم، در باغِ جنت، می‌شکفد، که بر حساسیت و عشق تو، هرگز مرده نمی‌شود".

در قسمت بعدی، شاملو به رویکرد حضرت عباس نسبت به کودکان دردمند و استعداد او در ارتباط با آنان اشاره می‌کند. وی بر این باور است که حضرت عباس با عنوان "پاسدار کودکان" مشهور است و در جنگ‌ها همیشه به کودکان کمک می‌کند و آنها را نگه می‌دارد. شاملو با این ستایش به شعر خود پایان می‌دهد و این پاراگراف نشان می‌دهد که در نگاه شیعیان ایرانی، حضرت عباس مظهر مهربانی و بشریت‌دوستی است.

2. تصمیم حضرت عباس برای جهاد به دست آوردن آب

تصمیم حضرت عباس در مورد جهاد به دست آوردن آب، یکی از صحنه‌های مهم و اسطوره‌ای در تاریخ اسلام است. در سال ۷۵ هجری، به دستور امام حسین (ع)، حضرت عباس به نامزدش، ام المؤمنین سکینه برای احضار آب به دشت کربلا فرستاده شد. اما پس از چند روز، توزیع آب در حصار اصحاب امام تمام شده و امروزه همچنان در دل هجرت مسلمین به جایی که آب نیست، دل همه شیعیان به آب حضرت عباس در آن دوران می سوزد.

حضرت عباس، به لطف خود، تلاش های مکرری انجام داد تا به دست آوردن آب برای اهل حصار برسد. او با چالش های طبیعی، وحشیانه و عوامل خطرناکی که در طول راه با آنها مواجه شد، مبارزه کرد و تمام قدرت خود را به کار گرفت تا بتواند به هدف خود برسد. با وجود این که او در نهایت به دست آوردن آب نتوانست، اما تلاش های بی وقفه اش و صبر و استقامتی که در برابر خشم و فشارهای بسیار نشان داد، به او تخلیق و عظمت بخشید.

در کل، تصمیم حضرت عباس در مورد جهاد به دست آوردن آب یکی از نمونه های خاص آرمانگرایی و مبارزه های جهادی در تاریخ اسلام است. او یکی از قهرمانان جهاد راه خدا بود که جان خود را در مسیر حفظ آبرو و مقام عالی امام حسین (ع) فدا کرد. وی مثالی برای همه مسلمانان است و تلاش هایش برای به دست آوردن آب به لطف خود، مورد توجه و تقدیر قرار گرفت.

3. رخصت حضرت عباس از امام حسین (ع

رخصت حضرت عباس از امام حسین (ع) یکی از رویدادهای مهم و تاثیرگذار در تاریخ اسلام است. حضرت عباس، پسرعموی امام حسین (ع) و سرور جوانان قوم بنی هاشم بود. در روز عاشورا، هنگامی که حمله سپاه یزید به کربلا در حال انجام بود، حضرت عباس با پایان دادن به تدارکات آب برای خانواده و همراهان امام حسین (ع)، به جانب آبخوری مورد احترام سپاه یزید حرکت کرد. اما در این بین از ناگهان شلاق‌های سپاه یزید به سوی او شلیک شد و او را از دست داد.

بسیاری از افراد این سؤال را پرسیده‌اند که چرا امام حسین (ع) به حضرت عباس رخصت داد تا برای آب به پیشگاه سپاه یزید حرکت کند؟ پاسخ به این سؤال این است که امام حسین (ع) با دانستن بی‌کفایتی برخی از همراهان خود در کارخانه خون برادرش، از آنان ناراحت بود و ارادت بسیاری به حضرت عباس داشت. او به حضرت عباس اجازه داد تا برای تأمین آب برای زائرانش به سمت سپاه یزید حرکت کند و این به حضرت عباس فرصت داد تا از امضای پایبند خود به مذهب و مسیر اهل بیت، آگاهی کامل داشته باشد.

رخصت حضرت عباس از امام حسین (ع) مثالی از تواضع و تسلیم به اراده خدا و بخشش نمایانگر حس دینی، انسانی و خدمت رسانی به انسانهای نیازمند می‌باشد. این بخشش شدیداً جنبه ی تلاش و برداشت شیعیان از اهل بیت برای کمک به هموطنانشان را نشان می دهد. از این رو، روز شمیم آباد (روزی که حضرت عباس به کمک اهل کوفه رسید)، به عنوان روز ایثار و خدمت به خیرات انسانی گرامی داشته می‌شود.

نبرد حضرت عباس با سپاهیان دشمن

نبرد حضرت عباس با سپاهیان دشمن از مراحل مهمی است که در روایات اسلامی با تفصیل و شومی توصیف شده است. این نبرد در عرصة کربلا اتفاق افتاد و حضرت عباس، پسرعمویی پیامبر اسلام (ص)، به عنوان سردار نیروهای امام حسین (ع) حضور یافت.

سپاه دشمن که سرکوبگری بود، با قدرت به نزدیکی کربلا وارد شده و به دنبال شناسایی حضرت حسین (ع) و اهل بیت او بود. آنها نیز تا آخرین لحظه برای دفاع از خود و آیین و آرمانهایشان تلاش کردند. در این نبرد، حضرت عباس به عنوان یکی از برترین سرداران امام حسین (ع)، با مهارت و قدرت فوق العاده اش به رهبری این نیروها پرداخت.

حضرت عباس و سپاه های او به دلیل داشتن تجهیزات کافی، از توانمندی بالایی برخوردار بودند که موجب شکست سنگین بر سپاه دشمن شد و او را از توسل به اهل بیت رساند. در نهایت، دشمن به دلیل تلاش بی پایان خاندان پیامبر (ص)، با تلخی ها و خنده های آخر، از میدان نبرد پیروزی یافت.

در جریان این نبرد، حضرت عباس نیز به دلیل دشواری هایی که بر سر راهش عرضه شده بود، شهید شد. اما او با شجاعت و عزم پایدارش، جایگاه بسیار ویژه ای در تاریخ اسلام و اهل بیت پیامبر (ص) دارد و تا همیشگی به عنوان الگویی از استواری و مبارزه در برابر ستم و سرکوب ماند.

شجاعت حضرت عباس در دفاع از اهل بیت

حضرت عباس، پسر عموی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله بود و در بعضی از مواقع به عنوان سرور اهل بیت به شمار می‌رفت. وی در روز عاشورا به علت بسیاری از موضوعات با اهل بیت همراهی کرد و به جنگ با دشمن پایبند بود. او در این روز پس از فراهم کردن آب برای مردم تشنه، به دستور حضرت امام حسین به علت بریدن دست از چشمان به دشمن، در جنگ برگزیده شد. بازوی فرماندهی ارتش حضرت امام حسین بود و در دفاع از آنها، از دست آورده‌های خود گذشت و به شجاعت خود فدا کرد.

حضرت عباس در جنگ، با شجاعت و دلاوری بی‌نظیری که داشت ابتدا به علت بی‌آبی از حسرت سختی بی‌نهایت برای مردم در وادی الطف ایستادگی نکرد. ولی پس از گذشت مدتی و شدت تشنگی مردم، با تحمل درد و عذاب، به دست اوردن آب را برای آنان به عهده گرفت. این شجاعت و خدمات بی‌نظیر حضرت عباس، در تاریخ اسلام به عنوان نمادی از شجاعت و احساس مسئولیت‌پذیری نامیده می‌شود.

در جریان جنگ عصیبه حضرت عباس، با حمایت سربازان مجاهد و جنگجویان مومن گروه معترض جبهه حق، به خط دفاعی امام حسین در این جنگ بسیار دشوار پیوست. با تلاش شدید و قدرت نمایی قابل توجه این پادشاه، توانست همراه با سایر جنگجوها، دشمن را با همه قدرت برای دفاع از اهل بیت شکست دهد. با توجه به شجاعت و دلاوری حضرت عباس در جنگ های دیگر نیز دستاوردهای بزرگی به دست آورده و نام وی در تاریخ اسلام به عنوان یکی از شجاعت جنگجویان بزرگ تاریخی به جا مانده است.