حضور شجاعانه حضرت عباس در جبهه
حضور شجاعانه حضرت عباس در جبهه، یکی از موضوعاتی است که در تاریخ اسلام و جنگ های اسلامی به شدت مورد توجه و بررسی قرار میگیرد. حضرت عباس به عنوان پسر عموی محمد صلی الله علیه و آله و سلم، از اعضای خاندان پاک پیامبر اسلام بود و در جنگ صفین به دستور امام علی علیه السلام، در جبهه حضور یافت. این جنگ در سال 37 هجری با رهبری معاویه علیه امیرالمومنین برگزار شد و در آن حضرت علی به جان خود پایان داد.
حضور شجاعانه حضرت عباس در جبهه صفین، باعث شد که امیر المؤمنین امکان دستیابی به منافع بیشتری در جنگ را داشته باشد. با توجه به این که حضرت عباس با تمام قوای خود در جبهه حضور داشت، امام علی توانست با عزم و اراده برای مقابله با معاویه، نتیجه مطلوب را در جنگ به دست آورد.
از دیگر نقش های حضرت عباس در جنگ، میتوان به مدیریت فرهنگی و حمایت از رزمندگان اشاره کرد. با توجه به این که حضرت عباس در جنگ دستورالعمل های لازم برای فرهنگی کردن نیروهای جنگی، به خوبی اجرا کرد، معاویه قادر به پیشبرد جنگ خود نبود و با شکست مواجه شد.
به طور خلاصه، حضور شجاعانه حضرت عباس در جبهه سبب شد که امکان برد امیرالمومنین در جنگ بیشتر شود و او توانست با موفقیت در جنگ صفین عمل کند. این حضور شجاعانه ، نشان از اراده دست نیافتنی سرور و سالار شهیدان حضرت علی علیهالسلام بود که تا آخر زندگیش وفاداری و تلاشش در راه خدا بود.
محافظت از امام حسین (ع
محافظت از امام حسین (ع)، به معنای حفظ یاد و خاطره ایشان و آگاهی از مقاصد، گرایش ها و آموزه هایی که به دلیل آنچه در کربلا روی داد، بود که ایشان به مرگ به روی آوردند، از اهمیت بسیاری برخوردار است.
ایمانداران و دوستداران اهل بیت (ع) باید به یاد داشته باشند که تمام افراد این گروه از خدمتکاران فرهنگ و تمدن نیستند، زیرا هنگامی که سران جاهلیت برای قتل امام حسین (ع) تجمع کردند، بسیاری از افراد غلط شدند و بر علیه امام حسین (ع) تلاش کردند.
موضوع محافظت از امام حسین، شامل ایستادگی در برابر هرگونه شیوع بی عدالتی، قدرت طلبی، ظلم و ستم و برخاستن برای دفاع از حقوق و عدالت است. هدف از این موضوع، بیشتر یادآوری شعار امام حسین (ع)، که در کربلا گفته شد: "اگر تو ای کربلا نشینی، همه مکان ها خراب شود" است.
این شعار، بسیاری از مردمان عرصه مبارزه را به خود جلب کرده است و همچنین نشان میدهد که هر کسی میتواند در مقابل بیعدالتی و ظلم مقاومت کند و دفاع کند.
به عنوان دوستداران امام حسین (ع)، ما باید به یاد داشته باشیم که با وحدت و همبستگی، میتوانیم در برابر تمامی شکست ها و تحقیر هایی که بر روی این گروه افتادهاند، مقاومت کنیم و همچنین در جهت ایستادگی برای حق و عدالت تلاش کنیم.
بنابراین، محافظت از امام حسین (ع) به معنای خاطره و یادگاری ایشان و همچنین برخی از مفاهیم اساسی ایشان است که باید در برابر تمامی نویدهای بدی، در باره یک فرد یا گروه دیگر، قدرت مقاومت و پایداری را داشته باشیم.
1. بررسی نقش حضرت عباس در تاریخ اسلام
حضرت عباس بن علی، پسر عموی پیامبر اسلام (ص) محسوب میشود و در دوران پیامبران و دوره امامت، نقشی بسیار مهم و بسزایی داشته است. او از دستیاران حضرت علی (ع) در جنگهای اسلامی بوده و در بسیاری از نبردهای دوران خلافت علوی با رهبری امامان شرکت کرد.
حضرت عباس در جنگ احد با شجاعت و آرمانش هیأت پیامبر را در برابر دشمن دفاع کرد و اوایل نبرد در حمله به دشمن شهید شد. این رفتار شجاعانهی وی باعث شد که پیامبر اسلام ایشان را شهید السلام بنماید.
بعد از رحلت حضرت علی (ع)، حضرت عباس به عنوان دستیار امام حسین (ع) در جنگ عاشورا حضور یافت و کنایههایی به او نیز شده است که آن را شهید مصباح الدهر (چراغ دوعالم) نامیدهاند.
حضرت عباس علاوه بر اینها در دوران خلافت علوی، نقش مهمی در سیاستهای داخلی و خارجی ایران اسلامی داشته است و به طور ویژه در دوران حکومت امیرکبیر به مقام حکیم بر عهده سپرده شد. او در مذاکرات صلح نیشابور هم نقشی بسزایی داشته و در حفظ هماهنگی دولت و مردم نیز به نحو موثری فعالیت داشته است.
در کل، حضرت عباس علاوه بر نقش شجاعانهی خود در جنگهای اسلامی، در دوران خلافت علوی و سایر دورانهایی که موجب تحولات سیاسی و اجتماعی در ایران اسلامی شدهاند، نقش بسزایی داشته و میتوان او را یکی از شخصیتهای مهم و موثر تاریخ اسلام دانست.
2. ورود حضرت عباس به سکانس مختار
هنگامی که امام حسین (ع) در رویای خود موفق به آشنایی با حضرت عباس (ع) شد، اعتماد به رشد و سختی کاری که میکند به ماجرای ورود حضرت عباس به سکانس مختار نهایتا منجر شد. روزی امام حسین (ع) به حضرت عباس (ع) گفت: "اگر شما نبودید، در زندگی ما بسیار کمبود داشتیم." در این لحظه، حضرت عباس (ع) با امام حسین (ع) تا پایان عمرش در کنار هم بود و مانند یک دوست روی مسائل گوناگون این دو خانواده مکرمه حرف میزد.
ورود حضرت عباس به سکانس مختار با جشن و شادی و همچنین صدای تفتیش و تلاش جنگی آغاز شد. حضرت عباس (ع) از غیرت و اعتماد به نفس انگیزه گرفت و با معرفی خود، خود را به فرماندهی مجموعه نیازمندیهای یک نبرد بزرگ در پیش روی اش بود. با ورود حضرت عباس به بین الحرمین، قیام عاشورا رسما آغاز شد و این اتفاق انفجار و شادی در خانواده های مکرمه، در کنار خود علمای شریف و مذاهب اهل سنت و شیعه نیز به دلیل این اتفاق با رنگ و بوی خاصی همراه شد.
حضرت عباس (ع) در عملیات نیروهای دشمن مانند جاسوس برای بسیج کردن مساجد و مادراجا ایمن شده و با نبرد با این نیروها پایداری و وفاداری خود را به وضوح نشان داد. او از وضعیت خود و از سخنان امام حسین (ع) برای تحقق اهداف و دفاع از خانوادهاش برای همیشه الهام گرفت و با اراده و باور جدی به اهداف خود، در این نبرد به کشتار دشمن پرداخت و به خانواده های مکرمه در پیروزی نهایی کمک کرد.
3. شجاعت حضرت عباس در مقابل دشمنان
حضرت عباس، پایدارکننده مقاومت در کربلا، کیفیت شجاعت را به عنوان مهم ترین خصیصه های او داشت. او در هنگامی که برای آب موکب دوستانش به کفری شدید روبرو شد، با شجاعت و دلاوری عجیبی موکب دشمن را برای بستن آب به منبع تیره و تار پشت خود راند و به این شکل دشمن را از رسیدن به آب داخل استخوان دوستانش منع کرد.
حضرت عباس در فراز و نشیب های مجاهدت همچنین نشان داد که او یک کسی است که در برابر ترس و وحشت به ندرت خم میشود. در هنگامی که وضعیت شدیداً برای اهل بیت نامطلوب شد، حضرت عباس با شجاعت و دلاوری وارد سمت میدان شد تا به بازماندگان کمک کند و غفلتی که ممکن است باعث تلفات بزرگتری شود را پیشگیری کند.
برای حضرت عباس، وظیفه و سربلندی همیشه با اهل بیت بود. او میدانست که اگر نوعی دست کمی به اهل بیت رخ دهد، پس متأسفانه باید به این نتیجه برسیم که دست کشیده شده است. این ایمان و اعتقاد به پایداری و محافظت از اهل بیت باعث شد که او پا به میدان بگذارد و در برابر اجتماع دشمنان قیام کند.
در نهایت، شجاعت حضرت عباس به گونه ای بود که باعث شده تا او به عنوان یکی از بزرگان و شخصیت های ماندگاری در تاریخ اسلام شناخته شود. با تحمل درد و دشواری ها و همچنین با شجاعت فلسفی و استواری در برابر دشمنان، می توان او را به عنوان نمونه ای از شجاعت و دلاوری دوستدار خدا و مدافع امام حسین علیه السلام دانست.
4. حمایت حضرت عباس از امام حسین در عرصه نبرد
حمایت حضرت عباس از امام حسین در عرصه نبرد، یکی از مهمترین و پرشورترین پشتیبانیهای در دفاع از دین و منافع اسلامی بود. حضرت عباس به عنوان پسرعموی امام حسین و همچنین شاخص و برترین فرزند مادری ایشان، دارای گروهی از سپاهیان بسیار خوشه و پرشور بود.
حمایت حضرت عباس در عرصه نبرد، بیش از هرچیزی نشان از عشق و اعتقاد بالای ایشان به امام حسین داشت. ایشان با قلبی پر از ایمان و غیرت، به دنبال حرکتهای شجاعانه و مبارزات سرسختانه امام حسین در میدان نبرد، با آمادگی کامل به هرگونه فداکاری و تضحیه خود روی آوردند.
در یکی از نبردها، وقتی که امام حسین و اصحابش در مزارع کربلا از آب تشنه شده بودند، حضرت عباس بشمشیر دردسر مجلل آب را از روی حریم دشمن دریافت کرد و به طرفان مطلق شتابید. در این حادثه، حضرت عباس به غیرت خود که برای رفع عطش امام و نیروهای او سرکشیده بود، بیقرار شد و تغییرات چشمگیری در رفتار و نبرد ارتش امام دیده شد.
در نتیجه، حمایت حضرت عباس از امام حسین در عرصه نبرد، بیش از هرچیزی نشان از دلاوری و جاهطلبی ایشان بود. حضرت عباس به دلایل آسانانگار قبول نداشت که دین و منافع اسلامی به خطر بیفتد و همیشه با نیروهای شجاعتمند، امام حسین را در همه نبردها همراهی میکرد.