فال انبیا ۱ مهر ۱۴۰۲

فال انبیا ۱ مهر ۱۴۰۲

فال انبیا یک منظومه شعری است که توسط بزرگترین شاعر ایرانی، حافظ، در سده 14 میلادی نوشته شده است. این منظومه مشتمل بر 239 بیت شعر است و در آن حقایق واقعیت هستی و کیفیتهای الهی اعلام شده است. این اثر به عنوان یکی از شاهکارهای ادبیات فارسی شناخته شده و به عنوان یکی از آیینه‌های برجسته شعر فارسی مورد توجه و تحلیل قرار گرفته است.

فال انبیا ترکیبی از فلسفه، اخلاق، معنویت و اندیشه‌های عمیق است. حافظ در این منظومه به بررسی مسائلی همچون واقعیت زندگی، مخلوقات الهی، عشق، خدمت به خداوند، تقوا و صداقت پرداخته است. به عنوان یک شاعر و عارف شناخته شده، حافظ در این اثر با نثرهایی پراز معنا و احساس به تبیین نظریه‌ها و اعتقادات خویش پرداخته است.

این اثر از زاویه دید اسلامی به نظریات ایجاد شده توسط انبیا و پیامبران مطرحی سراید و به مخاطبان خود پیام‌های مهمی مبنی بر تقوا، اخلاص، انس با خداوند و اختیار و تقدیر را انتقال می‌دهد. به عبارت دیگر، فال انبیا به ما یادآوری می‌کند که زندگی با ایمان و خدمت به مفهوم الهی باعث آرامش روح و جسم ما می‌شود.