1. دوران کودکی و نوجوانی اوپنهایمر
دوران کودکی و نوجوانی یکی از مهمترین دوران‌های زندگی هر فرد است که در آن شخصیت او شکل می‌گیرد و البته سبک زندگی و اعتقادات او نیز تحت تأثیر این دوران قرار می‌گیرد. در بازی های کودکانه و فعالیت های خلاقانه این دوران، کودکان ذهنیت خود را در قالب یک بازی آزمایش می‌کنند، مهارت های رفتاری و اجتماعی‌شان را بهبود می‌بخشند و در واقع بازی‌های کودکانه یکی از بخشهای مهم فعالیت‌های این دوران است.
به مرور زمان کودک به نوجوانی می‌رسد و در این دوران شخصیتش بیشتر شکل می‌گیرد. درونیت او تحت تأثیر شرایط اجتماعی، خانواده، دوستان و تجربیات گذشته قرار می‌گیرد. وقتی دانشجوی دانشگاه هاروارد، مارک زوکربرگ، مؤسس شبکه اجتماعی فیس‌بوک، به یادگیری علوم کامپیوتر می‌پردازید، خودش را فقط یک بچه‌ی هم‌سنش می‌دانست و این شخصیت در دوران کودکی و نوجوانی‌اش شکل گرفته بود.
دوران کودکی و نوجوانی یک دوران حساس هستند و باید به توجه به ویژگی‌های مختلف این دوران مانند نیازهای روانی کودکان، دغدغه‌های جوانان و نیازهای آنها برای تعامل با جوامع‌شان توجه شود. به عنوان نمونه، در دوران نوجوانی، خودشناسی و هویت ثابت برای جوانان بسیار مهم است و باید تلاش کنیم که برای آنها این فرصت به خوبی فراهم شود تا بتوانند شخصیت‌شان را بشناسند و برای رشد و تکامل شخصیت شان به خوبی در جامعه مشارکت کنند. در نتیجه، دوران کودکی و نوجوانی یک دوران خطرناک، اما هم‌زمان بسیار مهم است که توجه ما برای کاهش خطرها و بهبود شرایط دوران کودکی و نوجوانی بهتر شود.
2. درگیری با بیماری اوپنهایمر خود و پدرش
هرگونه بیماری قوی در خانواده می تواند به عنوان یک تهدید جدی برای خود و اعضای خانواده شما باشد. این مسئله برای من هم همین بود، با دویدن به سوی سال های پیری، پدر من شروع به نشان دادن علائم بیماری اوپنهایمر نمود. در ابتدا، کارهای او به خوبی پیش می رفت، اما بعداً شروع به فراموشی می کرد و اوقات زیادی را با صحبت هایی تکراری گذرانده، همچنین توانایی نام بردن از اشیاء و نوع ها را نیز از دست داده بود.
دیدن پدر من در این شرایط برای من خیلی سخت بود و من به عنوان فرزندش، مجبور بودم که از خود دونسته ها در باره این بیماری آگاه شوم، بخصوص در خصوص رابطه این بیماری با ژنتیک. من همچنین سعی کردم تا حد امکان پدرم را در این بیماری حمایت کرده و به جای اینکه به وضعیتش بپردازم، به تفکرات و نیازهای او توجه کنم.
شاید مهمترین چیزی که باید در نظر گرفت این است که بیماری اوپنهایمر یک بیماری مزمن است که نیاز به تمرکز بیشتر، صبر و پشتکار نسبت به دیگر بیماری ها دارد. درمان بیماری، قطعی نیست، ولی شما می توانید صبر و پشتکار خود را تقویت کنید تا با پدرتان در تمام این مراحل همراهی کنید. همچنین، احتمالاً به دنبال اطلاعات بیشتر درمورد این بیماری هستید. بهترین راه برای اطلاعات بیشتر این است که با پزشکان و متخصصین در این زمینه برای راهنمایی و مشاوره تماس بگیرید.
3. تلاش برای نگه داشتن خاطرات و تجربیات همراه با بیماری
در بیماری‌ها، خطر فراموشی و از دست دادن خاطرات و تجربیات گذشته وجود دارد که ممکن است باعث ایجاد افسردگی و اضطراب در بیمار شود. بنابراین، تلاش برای نگه داشتن خاطرات و تجربیات می‌تواند به بیمار کمک کند تا از این نگرانی‌ها خلاص شود.
اولین قدم در نگه داشتن خاطرات و تجربیات، ساخت یک دفتر یادداشت است. بیمار می‌تواند در این دفتر تمام خاطرات و تجربیات خوب و بدی که در طول بیماری داشته است، را به شکل کامل و دقیق یادداشت کند. این کار به بیمار کمک می‌کند تا برای خودش یک داستان کوتاه از کل زندگی خود به وجود آورد که ممکن است در آینده به او یادآوری کند.
یک راه دیگر برای نگه داشتن خاطرات و تجربیات، استفاده از تکنولوژی است. بیمار می‌تواند از دوربین موبایل یا دوربین دیجیتال استفاده کند تا عکس‌های خود و خاطرات مهم را به شکل دقیق و جامع ثبت کند. این عکس‌های ثبت شده ممکن است در آینده برای بیمار خاطراتی دلنشین فراهم کند و او را به یاد خاطرات زیبا از گذشته بیاندازد.
در نهایت، دسترسی به منابع مختلفی مانند کتاب‌ها، مجلات و وب‌سایت‌های مرتبط با بیماری می‌تواند به بیمار کمک کند تا از دیدگاه‌های مختلف دیگران در مورد بیماری خود آگاهی پیدا کند. همچنین ممکن است که این منابع مفید باشند و به بیمار کمک کنند تا برای همیشه از خاطرات زیبایی که با بیماری خود داشته برایش نگه دارد.
4. جستجوی داروهای جدید و روش‌های درمانی برای اوپنهایمر
اوپنهایمر (Alzheimer's disease) یکی از بیماری‌های مرتبط با پیری است که منجر به تخریب تدریجی عملکرد مغزی و ناشایسته میشود و اغلب با کاهش قابل توجه حافظه و اختلالات شناختی همراه است. در بسیاری از موارد، نوسان در سطح آمینواسیدهای مختلف در مایع نخاعی مغز مشاهده شده است که تشخیص و درمان بیماری می‌تواند به طور موثری بهبود یابد. به همین دلیل، پژوهش‌های بسیاری در زمینه شناسایی درمان‌های موثر برای اوپنهایمر انجام شده است.
راه‌های مختلف درمانی برای اوپنهایمر در دسترس هستند. برخی از درمان‌ها شامل داروهایی هستند که باعث بهبود حافظه و قابلیت مغز برای کنترل تشنج و تعاملات اعصابی میشود. مثال‌هایی از این درمان‌ها شامل داروهای کلسیم کانال بلوکر، آنتی‌دپرسانت‌ها، لوکوومووووو و استراکستیر چند نمونه هستند.
علاوه بر این، کاهش استرس و تغذیه صحیح نیز می‌تواند به بهبود یادگیری و توانایی کنترل اعصابی منجر شود. یکی دیگر از روش‌های درمانی شناخته شده برای اوپنهایمر تمرینات مغزی هستند که می‌تواند شامل راه‌های افزایش تمرکز بر روی اجسام و موضوعاتی باشد که مغز را به کار بردند و همچنین تمرین‌های مرتبط با پیشرفت فردی میشود.
با توجه به تحولات روزافزون در زمینه صنعت داروسازی، پژوهش‌های خیلی بیشتری در آینده ممکن است توسط محققان انجام شود تا با توسعه روش‌های بهبود دهنده نوین، بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی بیماران بهتر انجام دهند. به طور خاص، قابل توجه است که به عنوان نمونه، یکی از داروهایی که دارای تأثیر مثبت برای کنترل بیماری پارکینسون است، می‌تواند به طور مثبت برای بیماران اوپنهایمر نیز مؤثر باشد.
به طور کلی، درمان بیماری اوپنهایمر از طریق جستجوی روش‌های بهبود‌دهنده و شناسایی داروهای جدید ممکن است هنگامی که در زمینه شناخت این بیماری‌ها و ارتباطات میان آنها پیشرفتی هست، بهبود یابد. همچنین، ترکیب درمان‌های مختلف ممکن است باعث افزایش کیفیت زندگی بیماران و تسهیل در نحوه مداوای آنها شود.
5. اظهار نظر اوپنهایمر درباره بستری شدن برای کمک به پدرش
در رابطه با موضوع بستری شدن برای کمک به پدر، نظر اوپنهایمر به عنوان یکی از اساتید برجسته روانشناسی، می‌تواند بسیار مفید و کارآمد باشد.
اوپنهایمر در قالب کتاب‌های خود، به مباحثی چون روابط خانوادگی و تعاملات بین فردی در محیط خانواده و ... پرداخته است. احتمالاً در رابطه با بحث بستری شدن برای کمک به پدر، نیز به این موضوعات پرداخته و راه‌حل‌های متفاوت برای مسائل این حوزه پیشنهاد داده است.
از دیدگاه اوپنهایمر، بستری شدن برای کمک به پدر، هم می‌تواند در برخی موارد از لحاظ روانشناختی به آمریکایی تعلق گرفته و همانطور که در فیلم‌ها و سریال‌های آمریکایی مشاهده میشود، یک گزینه ممکن برای به دست آوردن راه‌حلی برای مشکلات روانی خانوادگی محسوب شود.
اما با این حال، اوپنهایمر همچنین می‌داند که بستری شدن برای کمک به پدر، در برخی موارد مانند مشکلات فیزیکی بسیار مفید و ضروری است و در اینصورت، حتی ممکن است به عنوان یک گزینه الزامی در نظر گرفته شود.
با توجه به اینکه همه افراد و خانواده‌ها با شرایط و موقعیت‌های مختلفی نواجه هستند، تصمیم‌گیری نهایی در این مورد باید با توجه به وضعیت خانواده و شرایط اقتصادی و روانی آنان گرفته شود. در این‌باره، نظر وی تأثیر گذار و مفید بوده و حتماً می‌تواند در تصمیم‌گیری در این زمینه مفید باشد.
6. مبارزه با تبعیض در زمان بیماری اوپنهایمر
تبعیض به معنای رفتاری است که شامل برخورد ناعادلانه با افراد در محیط‌های مختلف میشود. در زمان بیماری اوپنهایمر، این تبعیض به شکل یکی از مسائلی که افراد مبتلا به این بیماری با آن روبرو هستند، پدیدار میشود. افرادی که با این بیماری مبتلا هستند، با مسائلی مانند شکست حافظه، مشکل در یادگیری جدید و تغییر در شخصیت به روبرو هستند.
این بیماری باعث میشود تا فرد با افراد محیط خود، از جمله خانواده و دوستان، دچار مشکل شود. این مشکل می‌تواند به شکل تبعیض در برخورد با افراد مبتلا به بیماری اوپنهایمر نمایان شود. یکی از مسائلی که به همین شکل پدید می‌آید، این است که افراد مبتلا به این بیماری با موقعیت‌هایی روبرو می‌شوند که باعث تبعیض شده و انزوا شدن آنها میشود. برای مثال، این افراد قادر نیستند کارهای اولیه مانند خرید کردن برای خودشان یا حضور در جمع برای گذراندن وقت را انجام دهند.
با توجه به اینکه بیماری اوپنهایمر یک بیماری پیچیده است، برخورد با آن غیر قابل پیش‌بینی است. با اینحال، افرادی که دارای شباهت با این بیماری هستند، نیاز به فرهنگ سازی و توجه دارند. این امر می‌تواند با همکاری کمیته‌های مربوطه و مؤسساتی که در راستای افزایش آگاهی از بیماری اوپنهایمر فعالیت دارند، بهبود پیدا کند. در این راستا، ترویج قابلیت‌های ریشه‌درمانی مانند برنامه‌های تمرینی یا تحرک‌های روانشناختی نیز می‌تواند مفید باشد. آگاهی از خصوصیات و مشکلات مربوط به این بیماری، نه تنها برای فرد مبتلا، بلکه برای اطرافیان نیز مفید است.