1- زندگی‌نامه کارگردان بزرگراه گمشده
کارگردان بزرگراه گمشده یکی از برجسته‌ترین نویسندگان و کارگردانان سینمای ایران است که با بیش از سی سال سابقه اخراج، فرار، درست‌کردن، خراب‌کردن و دیدار از بیش از ۵۰ کشور، نمایشی‌های بزرگ نخستین ارکستر فعلیی هالیوود را همراه با همکاری به‌عنوان استاد فیلم‌های محصول برجسته سینمای هالیوود را کنترل کرد. او در سال ۱۹۲۵ در تهران به دنیا آمد و پس از تحصیل در دبیرستان دانشگاه شهری در استان آریزونا و خدمت در نیروی دریایی آمریکا به هالیوود نقل‌مکان کرد.
او در سال ۱۹۵۵ با بازی به نام “هیولای آفتاب” به کارگردانی ارنست بورگنای منتقل شد و از آن به بعد به‌صورت تیتراژ در مراسم اهدای جوایز آکادمی این قدرتمند شد که به‌عنوان قدیس سینمای هالیوود به‌شمار رفت. او در کنار برخی از ستارگان سینما مانند جان وین، آدرین برودی، جورج برنارد شاو، فردریک مارچ، ناتالی وود، مارلون براندو و ابن هنت در کارگردانی بسیاری از فیلم‌های مشهور حضور داشت.
در سال ۱۹۸۵، کتاب شخصیتی او به دست آمد که با عنوان “استودیوی خود را انتخاب کنید” منتشر شد. این کتاب درباره تجربیات و خطاهایش در سال‌هایی که در صنعت سینما بوده است، خودشیفته‌گویی، اجرای فیلم‌های بزرگ، نحوه کار با بازیگران و تحریر فیلم نوشته‌شده است. البته، باید گفت که این کتاب علاوه بر آشکارسازی نحوه کار بازیگران و کارگردانان، مجموعه‌ای شامل انتقادهای شدید به مدیریت استودیوها از اینجا به بعد است.
به طور کلی، کارگردان بزرگراه گمشده یکی از برترین کارگردانان و نویسندگان سینمای جهان است، که با کارهایش دیگران را تحت تأثیر قرار داده و در شکل‌گیری صنعت سینمای جدید و نوآورانه به عنوان نقشی مهم عمل نموده است. او با مرده کردن در سال ۲۰۰۷ در خودکشی شخصی که باعث شد آخرین پروژه‌اش به‌نام “آسمان، دنیا و بهشت” ناچار به تعویق بیندازد، با اهمیت زندگی و کار فراوانی که داشت به پایان رسید.
2- فرهنگ و هنر در دوران کودکی و بزرگی کارگردان
فرهنگ و هنر دو مفهوم بسیار مهم و گسترده در زندگی انسان هستند که از دوران کودکی تا بزرگی نقش مهمی در ارتقای فرهنگ و زندگی افراد دارند. در دوران کودکی، هنر یکی از راه های ارتباط با دنیای خارج از خانه و محیط خانواده به شمار می رود. با ادامه رشد، مسائل فرهنگی و هنری در زندگی افراد به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار در ارتقای کیفیت زندگی مطرح می شوند.
در دوران کودکی، هنر به عنوان یکی از ابزار های ارتباطی با دنیای خارج از خانه می تواند لحظات خوشایندی برای کودک فراهم کند. خلق شکل های رنگی و خلقی به کودکان کمک می کند که احساس خود را بیان کنند و ارتباط بین خلاقیت و تجربیات کودک بیشتر شود. به همین دلیل، هنر می تواند برای کودکان مبنایی برای استفاده حرفه ای از ابزارهای خلاقیت باشد.
در بزرگسالی، هنر و فرهنگ دارای اهمیت بسیاری در ارتقای کیفیت زندگی می باشند. توسعه هنر در بزرگسالی، سبک زندگی هر انسان و قابلیت توانایی ارتباط با دیگران را تحت تأثیر قرار می دهد. هنر به عنوان یکی از عوامل مهم در فرهنگ، افراد را با ارزش های فرهنگی مختلف و نماد های مختلف آشنا می کند و ارتباط اجتماعی و درک غیرمستقیم را تقویت می کند.
بدون هنر و فرهنگ زندگی یکنواخت و خسته کننده خواهد بود. بنابراین، هنر و فرهنگ در هر دورانی از زندگی برای ارتقای کیفیت زندگی افراد ضروری هستند و برای همین مهم است که در جامعه و تحصیلات و تربیت کودکان، آنها به مدارس هنری و فرهنگی دسترسی داشته باشند.
3- دیدگاه‌های کارگردان درباره سینما و هنر
درباره دیدگاه کارگردان‌ها درباره سینما و هنر، می‌توان گفت که این دیدگاه‌ها بسیار متنوع و گاهاً تضاد دارند. از سویی، برخی کارگردانان باور دارند که سینما یک هنر واقعی است، که باید به عنوان یک شیوه هنری جدی در نظر گرفته شود. آنها باور دارند که سینما برای پویایی و پیشرفت هنری، باید به عنوان یک شیوه هنری برابر با سایر هنرهای سنتی وجود داشته باشد.
از دیدگاه دیگر، برخی کارگردانان به سینما به عنوان یک ابزار تجاری نگاه می‌کنند، که باید به منظور سودمندی و درآمدزایی در نظر گرفته شود. آنها باور دارند که سینما باید بیشتر به عنوان یک صنعت تجاری به شمار رود، که هدف اصلی آن، درامدزایی و دستیابی به سهم بیشتری از بازار است.
هر چند که دیدگاه‌های کارگردانان درباره سینما در بیشتر موارد بسیار متفاوت است، اما این دیدگاه‌ها بر تفکراتی برمی‌گردند که درباره هنر، فرهنگ و ارزش‌های فرهنگی ما وجود دارد. از این رو، برای بهبود کیفیت سینمای امروزی، باید دیدگاه‌های مختلف را در نظر گرفته و برای رشد و پیشرفت هنری، باید به تعامل و یادگیری از نظرات مختلف پرداخت.
4- بررسی فیلم‌های مهم کارگردان بزرگراه گمشده
در بررسی فیلم‌های مهم کارگردان بزرگراه گمشده، باید به نام بزرگراه و لوسی آنفورد اشاره کرد. این کارگردان امریکایی با کسب جوایز متعددی از جمله جایزه اسکار و بفتا، به یکی از معروفترین کارگردانان سینمایی دنیا تبدیل شده است.
شاید بزرگترین فیلم بزرگراه گمشده، فیلم "افسانه مرد" با بازی تام هنکس باشد. این فیلم درباره‌ی زندگی یک مرد روستایی به نام فارست گرامپ، که داستان زندگی و ماجراهایش را در طول تمام عمرش به دفترچه‌ی خاطراتش نوشته است، است. فیلم "گرگینه‌های ویل استریت" نیز از دیگر فیلم‌های بسیار مهم بزرگراه است که درآن مارتین اسکورسیزی قدیمی به تصویر کشیدن افراد هدایت شده توسط جنایت و خشونت پرداخته است.
فیلم "بنجامین باتن" در پیشینه‌ی فیلم‌های بزرگراه به عنوان یکی از مختصرترین و اطلاعاتی پخش میشود، اما همچنین یکی از فیلم‌های مهم بزرگراه است. در این فیلم، بنجامین باتن با بازی برد پیت، که در تلاش است تا زندگی خود را با جنبه‌های تازه‌وار و اصلاحی به نظر بیاورد، به تصویر کشیده شده است.
این کارگردانه موفق به ساخت چند فیلم دیگر نیز شده که در تغییر و تحول زندگی فردی و جامعه تمرکز دارند. فیلم "بستر جوانی"، "ت-جراش" و "طلا و کابوس‌ها" در بر روی موضوعات اجتماعی و فردی تمرکز دارند و نشان دهنده‌ی تجربه‌های انسانی گویای این مایحتاج هستند. پس در کل، فیلم‌های بزرگراه گمشده از تنوع زیادی بهره می‌برند، اما همه‌ی آنها قابل تحسین و شناختن هستند.
5- الهام‌گرفته از شخصیت‌های واقعی در فیلم‌هایش
موضوع "الهام‌گرفته از شخصیت‌های واقعی در فیلم‌هایش" به معنای این است که برخی از کارگردانان در فیلم‌هایشان به شخصیت‌های واقعی از رویشان الهام گرفته‌اند. این شخصیت‌های واقعی معمولاً افرادی هستند که در زندگی واقعی خود دارای صفات و ویژگی‌های عالی هستند و این افراد برای کارگردانان الهام‌بخش شده‌اند.
مثالی از چنین فیلمی، «لورنس از عربستان» است که توسط دیوید لین اخراج شده است. این فیلم، داستان واقعی یک افسر ارتش انگلیسی به نام توماس ادوارد لورنس است که در جریان جنگ جهانی اول به عربستان سفر می‌کند و سپس به جانب قوم عرب و با رهبری امیر عرب «عبداله بن الحسین» می‌ایستد. کارگردان این فیلم، در الویت گرفتن شخصیت توماس لورنس برای فیلم خود، بر اساس تجربیات تاریخی این فرد از جنگ و زندگی، صفت‌های معینی را برای شخصیت اصلی فیلم‌اش انتخاب کرده است.
به عنوان یک مثال دیگر، فیلم «گمشده» نیز براساس واقعیت ماجراجویی جان گرو آمریکایی طراحی شده است. این فیلم، در مورد ربوده شدن یک کودک در منطقه خاصی از آمریکا است که مادر آن کودک رومی ریان با تلاش تلاش است که پسر خود را بازیابد. کارگردان این فیلم، الهام گرفته از شخصیت جان گرو، در ترسیم شخصیت مادر که توانایی خود در واکنش به چنین حادثه‌ای را دارد، الهام گرفته است.
در نهایت، استفاده از شخصیت‌های واقعی به کارگردانان کمک می کند تا یک فیلم جذاب و با ارزش ارائه دهند، و مخاطبان را با داستان های واقعی و الهام بخش بازیگران مهمانشان در جهان فیلم غرق در یک دنیای شگفت انگیز و خلاقانه می کند.
6- فرهنگ و هنر در فضای اجتماعی جامعه ایرانی در آثار او
گروه اصلی آثار شاهنامه فرهنگ ایرانی است که به جایگاه خود تأکید می کند. تکاپوی فردوسی برای حفظ تاریخ و فرهنگ ایرانی و همچنین ارائه آن به فرهنگ های دیگر، در نگارش شاهنامه مشهود است. این آثار شامل تصاویر شاعرانه، قوای متنوع جغرافیایی، تشکیل شده از روزگارهای به یاد ماندنی از تاریخ ایران، و البته دکلمه های حیرت انگیز هستند. فرهنگ و جامعه ایرانی در شاهنامه به منظور به اشتراک گذاشتن ارزش ها و فرهنگ عمومی در کنار هم پرستاری می شوند. شاهنامه به عنوان یکی از پایه های بنیانی فرهنگی ایران شناخته شده است که در محیط فرهنگی ایران، از جمله در طرح آموزشی و بازی های فرهنگی بازی می شود.
همچنین، همه این آثار شامل بخش هایی هستند که به فعالیت های هنری و فرهنگی اشاره دارند. این بخش ها شامل هنر پارسی و هنرهای خارجی هستند که به تدریج وارد ایران شده اند و توسط هنرمندان ایرانی با تلفیق با هنر ایرانی، به شکلی که در شاهنامه و داستان های دیگر نشان داده شده، آفریده شده اند. همچنین، صنایع دستی ایران، هنر موسیقی و هنر تئاتر نیز بخش هایی از فرهنگ و هنر در فضای اجتماعی جامعه ایرانی هستند. این هنرها با ارتباط و تعامل مستقیم در جامعه و تأثیر بر فرهنگ جامعه، نقش مؤثری در توسعه فرهنگ و هنر ایرانی دارند و تبادل فرهنگی را در حال حاضر و در آینده پشتیبانی می کنند.
هنر در فضای اجتماعی جامعه ایرانی با تأکید بر فرهنگ ایرانی، اصلی ترین وجه تمایز و ارثیه این فرهنگ است. این هنرها بیشتر از هرچیز دیگری به بازتاب فرهنگ و تمدن ایرانی می پردازند و یکی از ویژگی های آنها تنوع بیشتری نسبت به بقیه در فضای اجتماعی دارند. این هنرها به عنوان شاخه هایی از فرهنگ و هنر در فضای اجتماعی جامعه ایرانی، دارای تاثیرات فرهنگی بسیاری بر جامعه ایرانی بوده و نقش بسیار مؤثری در توسعه این فرهنگ داشته اند. به همین دلیل، بهره گیری از هنرهای فرهنگی به عنوان چارچوب کلی در برنامه های توسعه و آموزشی در ایران، بسیار مؤثر و لازم است.