1. فسیل سینما تیکت
فسیل سینما تیکت یکی از موجودات عجیب و غریب است که در دنیای نوین موزه‌ها و کلکسیونرها به جایگاه خاصی دست یافته است. این فسیل به عنوان یکی از آثار مهم دوران سینمای نخستین دنیا شناخته شده و به سبب داشتن ارزش تاریخی، سرگرمی و مشاهده جذاب، مورد علاقه بسیاری از علاقه‌مندان به هنر سینما و تاریخ آن قرار گرفته است.
فسیل سینما تیکت می‌تواند به عنوان یکی از اولین ورودی‌های دیداری و احساسی مخاطبین در دوران به وجود آمدن سینما در نظر گرفته شود. فرایند خرید بلیت و ورود به نمایشگاه سینما در آن دوران، از طریق تیکتی اتفاق می‌افتاد که هم اکنون وارد دنیای کالکشن‌ها شده است و حدود یک صدسال از زمان ایجادش گذشته است.
فرد تصاویری را در ذهنش زنده می‌کند که به دنبال آنچه روی تیکت چاپ شده است، دوره زمانی خاصی از تاریخ را بازتاب می‌دهد. یکٌ از قدیمی‌ترین سینماهای دنیا، سال 1895 با نمایش اولین فیلمهای برادران لومییر بود. و از آن به بعد تعداد زیادی سالن سینما در سراسر جهان ظهور کردند، به گونه‌ای که به این شیوه با دیدن یک فسیل سینما تیکت می‌توان با کلی تجربه و حس بازگشت به گذشته، به نحوی شگفت انگیز و عجیب که از شستشوی این حس خوشبختی دست نمی کشد، خاطرات تاریخی را بازگو کرد.
2. تاریخچه ای از سینمای ایرانی
سینمای ایرانی در دوران اولیه خود، یعنی دهه ۱۹۰۰، با فیلمهای بی‌صدا شروع شد. این فیلم‌ها تنها شامل عکس‌هایی از فضاهای عمومی، مناظر طبیعی و تعاملات اجتماعی ساده بودند و توانستند روشنایی پویا و دیدارگر خواهد رساند به عنوان هنری شناخته شوند. در دهه ۱۹۳۰، فیلم‌سازی با صدا پیشرفت چشمگیری کرد و اولین فیلم صداتصویر در سال ۱۹۳۳ تولید شد و توانست در بین مردم محبوبیت کسب کند. در این دهه تعداد فیلم‌هایی که تولید شد، افزایش یافت و موجب شد تا سینما به یک صنعت فرهنگی تبدیل شود.
در دهه ۱۹۴۰، مسائل اجتماعی مثل فقر، بیکاری و تبعیض جنسیتی روی پردهٔ نمایشگاه به طور گسترده‌ای بیان شد. در این دهه، برخی از فیلم سازان نهضت شرقی‌سازی را دنبال کردند و تلاش کردند تا به هنرمندان و موضوعات فرهنگی ایران توجه بیشتری کنند.
در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، آثاری با موضوعاتی مانند دیکتاتوری، امپریالیسم و مسائل اجتماعی تولید شد. فیلم سازان ایرانی خود را به دنبال این که تلاش کنند تا هویت ملی خود را شکل دهند، با ترکیب هنر شرقی و غربی و تجربه خود از سیاست، دوباره به هنرشان بازگشتند.
در دهه ۱۹۷۰، مسائل اجتماعی و سیاسی به شدت در فیلمهای ایرانی بیان شد. فیلم‌هایی در مورد جنگ، انقلاب اسلامی و اعتراضات مردمی ساخته شدند. این دهه یکی از مهمترین دهه‌های تاریخ سینمای ایرانی است و آثاری که در آن تولید شد، توانست تلاش ماندگاری برای تأثیر گذاری در فرهنگ و اجتماع داشته باشند.
3. نقد و بررسی فیلم
نقد و بررسی فیلم از موضوعاتی است که در بین افراد علاقمند به هنر سینمایی و تئاتر بسیار محبوب است. برای نقد یک فیلم، ابتدا باید به بررسی جزئیات فیلم پرداخته شود. این شامل قسمت‌های مختلف فیلم مانند فضا، جلوه‌های صوتی و تصویری، بازیگری، داستان و ساختار فیلم می‌باشد. یکی از اصلی ترین بخش‌هایی که در نقد و بررسی فیلم باید به آن توجه شود، داستان فیلم است. فیلم‌هایی که دارای داستانی جذاب و پیچیده هستند و قابل فهم و پذیرایی برای بیننده هستند، بیشترین استقبال را از سانسور دارند.
بهترین نقد و بررسی فیلم‌ها، بیشترین توجه را به كيفيت بازیگری در فیلم‌ها دارند. بازیگری در فیلم بر اساس بازیگر، توانایی و واکنش‌هایش به دست می‌آید. به عنوان مثال، اگر بازیگر در نقشی باید خشمگین باشد، اما با نهادینه‌گری و روابط بازیگر با هم در فیلم به طور قانونی کار نکند، نتایج منفی برای فیلم به دنبال خواهد داشت.
در نهایت، برای نقد و بررسی فیلم، نظرات بینندگان و دلایلی که همراه با نظرات آنها است، بسیار مهم می‌باشد. این نظرات همچنین می‌توانند تحلیل‌ها در مورد ساختار فیلم، داستان و بازیگری را پوشش دهند. با استفاده از نظرات بینندگان و تحلیل‌هایی که استخراج می‌شوند، می‌توانیم به نتیجه‌گیری در مورد کیفیت یک فیلم برسیم و مشخصات مفیدی در مورد این فیلم به دست بیاوریم.
4. جستجوی هویت در دوران کودکی
در دوران کودکی، هویت فردی فراگیری شده و شکل می‌گیرد. جستجوی هویت در این دوران به دلیل تأثیر محیط خانواده، مدرسه و جامعه بر روی شخصیت، بسیار مهم است. هویت فردی بررسی و تغییر پذیر است و در این دوران که فرد در حال رشد است، پیشرفت محسوسی در تحول شخصیت دارد.
در روند جستجوی هویت در دوران کودکی، فرد با تحلیل خودآگاهی و خودپنداره بودن خود، خودش را بیشتر شناخته و اطلاعات لازم برای تعیین هویت خود را جمع آوری می‌کند. در این روند، موانعی مانند فشار اجتماعی، عدم قبول خود، افکار منفی و اهمیت ندادن به نظرات دیگران نیز ممکن است بر سر راه فرد قرار بگیرد.
آموزش‌های دریافتی کودک در خانواده و مدرسه از دادن اعتماد به نفس و استقلال به او کمک می‌کند. همچنین، تجربیاتی که در این دوران به دست می‌آورد، هویت فردی او را تعیین می‌کند. از جمله تجربیاتی که در زمان کودکی به دست می‌آورد می‌توان به رابطه با دوستان، محیط پیرامون، مهارت‌ها، اعتماد به نفس، مرزهای قابل قبول و غیرقابل قبول و ... اشاره کرد.
در نهایت، جستجوی هویت در دوران کودکی به شناخت کامل خود (اموری مثل مهارت‌ها، شخصیت، تجربیات، وضعیت های اجتماعی و فرهنگ دستوری)، داشتن اعتماد به نفس و محیط اطراف، تعیین مقدار پایبندی به ارزش‌های خود و افزایش خودآگاهی شخصیتی کمک می کند.
5. بر اساس داستان واقعی
بر اساس داستان واقعی، داستانی است که بر اساس واقعیت‌هایی روایت میشود. در واقع از واقعیت هایی که رخ داده این داستان تشکیل شده و شخصیت ها، رویدادها و جزئیات آن نیز بر اساس واقعیت واقعی بازتاب داده می شوند. اینگونه داستان ها معمولاً باورپذیرتر و قابل تحمل‌تر هستند و به خوبی از شخصیت و دنیای آنها پوشش داده می شود.
مثلاً داستان در مورد یک زندگی قدیمی واقعی باشد که سختی‌ها و مشکلات آن زمان را به خوبی در بر می‌گیرد و مخاطب همراه با شخصیت اصلی رویدادها را تجربه کرده و از تلاش ها و تحمل های او در برابر مشکلات مسلط میشود.
یک نمونه دیگر از داستان واقعی می تواند در مورد استفاده قاچاقچی‌ها از کودکان برای حمل دخانیات، مواد مخدر و پول شود. در این داستان، شخصیت اصلی یکی از کودکانی است که توسط قاچاقچی ها برای حمل خود را به خطر می اندازد و نهایتاً توانسته با کمک افراد مربوطه تا حدی از این وضعیت فرار کند. یک داستان واقعی دیگر نیز می‌تواند درباره دختری باشد که در کودکی و در جنگل‌های ارمغان، میمونچه‌ای را به عنوان خانواده‌اش انتخاب کرده و با آنها زندگی کرد. این داستان بر اساس واقعیت هایی راوی شده و عظمت نگرشی این دختر را دربر دارد. در کل، داستان های واقعی عموماً انسان ها را با رویدادهای جالبی که در زندگی شخصیت های آنها رخ می‌دهد، پوشش می دهند و به ما کمک می‌کنند تا تجربه های بیشتری در زندگی داشته باشیم و از آنها یاد بگیریم.
6. شخصیت شناسی شخصیت اصلی
شخصیت شناسی به مطالعه و بررسی شخصیت انسان می‌پردازد و به دنبال شناخت، تفسیر و توصیف عملکرد رفتاری فرد است. در اینجا، شخصیت اصلی به معنای شخصیتی است که در یک داستان، فیلم، رمان و یا به طور کلی هر نوع آثار هنری، به عنوان شخصیت اصلی انتخاب شده‌است.
شخصیت اصلی، شخصیت اصلی داستان به شمار می‌آید و شخصیتی‌ست که داستان بر اساس فعالیت‌ها، اندیشه‌ها و هدف‌های آن شخصیت پیش می‌رود. به عبارت دیگر، شخصیت اصلی، شخصیتی است که حوادث داستان را تحت تأثیر و تحت کنترل خود دارد و علاوه بر این سهم بسزایی در پیشبرد افق‌های داستان از خود به جا می‌گذارد.
رسمی تر بگویم، شخصیت اصلی، شخصیتی است که در شناخت جامعه واکنش‌های پر هیجانی را برای جامعه ترسیم می‌کند و از طریق آنها افکار، مزاج‌ها و وضعیت روحی شخصیت را برای مخاطب به تصویر می‌کشاند.
بنابراین، شخصیت اصلی در هر داستان دارای مهمترین نقش و اهمیت است و در واقع از بررسی و تحلیل او می‌توان به یک بررسی کلی از داستان دست یافت. به طور خلاصه، شخصیت اصلی، شخصیتی است که داستان را پرنقش و جذاب می‌کند و برای مخاطب، شخصیتی به یاد ماندنی به جا می‌گذارد.