فیلم سینمایی بالا را نگاه نکن بدون سانسور

روشنفکری در برابر سانسور در سینما

مسئله سانسور در سینما یکی از ماهیتی زمینه‌هایی است که در میان روشنفکران همواره بحث و گفتمان فراوانی به پیش آمده است. سانسور به معنی پوشیدن و تغییر دهیدن بخش‌های از فیلم‌ها، به دلیل محتوایی از دیدگاه صاحب نظران، قوانین و... می‌باشد. این امر سبب شده‌ است که بسیاری از کارگردانان در حال حاضر مطالباتی را به فیلم خود اضافه کنند تا به راحتی به سانسور از طریق پشتیبانی کنند.

بعدهای تاریخ سینما، همواره برای نخستین بارین بار در مقابل مسئله سانسور به دنبال حل شود. بلکه این امر در مدتهای زیادی رخ داده‌ است. پوچ این که بسیاری همیشه دوباره در برابر قوانین و محتوایی که مورد انتقاد قرار دارند، جنجالیت خوشایندی ندارند.

بین حقوق شیوه ای و فرهنگ برای تولید کننده همه وقت وجود دارد، یک نتیجه مشترک که توسط روشنفکران به دست آمده است، حفظ خود منافع و حقوقی است که کارگردانان در هنگام تولید فیلم خود برای آن دست یافته‌اند. هدف اصلی روشنفکران این است که به مخاطبان خود یک وفیری تکانی بدهند و بهشان یادآوری کنند که مسئله این نیست که بخش‌هایی از فیلم برای همه قابل رویت برای همه موجودات انسانی باشد، بلکه در واقع مسئله این است که بخش‌هایی باید موجود باشد که عشق، جرأت و دلاوری را نشان دهد.

با این حال، به نظر می‌رسد که بهترین راه حل برای این مسئله، پاسخ دادن به هر آیینه موجود برای قوانین و ارزش‌های دست اول باشد. با این کار، به تولید کننده یک بردار تازه داده می‌شود که به راحتی از کار جدا نامید. در حقیقت، باید به این روش روشنفکران توجه کرد و گام بزرگی برای حل این مشکل برداشت.

آیا سانسور در سینما موجب سانسور در فکر ما می‌شود؟

سینما یکی از مهمترین رسانه‌های فرهنگی و هنری جهان است و همواره شاهد سانسور در این صنعت بوده‌ایم. در بسیاری از کشورها، دولت یا سازمان‌های دولتی بخشی از سینمای کشور را کنترل می‌کنند و با توجه به میزان آزادی بیان می‌توانند فیلم‌هایی را که به نظرشان خطرناک، اخلاقی یا سیاسی هستند، سانسور کنند.

در برخی موارد، سانسور در سینما ممکن است موجب سانسور در فکر ما شود. یعنی افراد مخاطب، به دلیل عدم دسترسی به فیلم‌های کامل و جامع، نتوانند درک کاملی از مسائل را پیدا کنند. علاوه بر این، حذف بخشی از یک فیلم ممکن است باعث تغییر مفهوم و دیدگاه فیلم شود، که این در واقع یک نوع سانسور در فکر ماست. همچنین، سانسور ممکن است منجر به ایجاد ترس و نگرانی در جامعه شود که از احتمال بروز رسانه‌هایی با استفاده از تصاویر همان اتفاق‌ها بگوید خودداری می‌کنند.

از طرف دیگر، برخی از دولت‌ها و سازمان‌های فرهنگی، سانسور را برای حفظ اعتدال و به منظور جلوگیری از انتشار سرزنش برای سیاسیون یا جرائم غیر اخلاقی، بطور قانونی اجرا می‌کنند. این سانسور ضروری می‌تواند باشد، اما باید به منظور تامین شرایطی برای اطمینان از آزادی بیان و همچنین مسئولیت‌پذیری تولیدکنندگان فیلم بررسی شود.

در کل، می‌توان گفت که سانسور در سینما ممکن است موجب سانسور در فکر ما شود، اما باید همواره به دو سمت موجودیت و استفاده صحیح از سانسور توجه کرد.

زمانی که هنر باید بیانگر همه حقیقت‌های دنیا باشد

هنری است که از طریق زبانی خاص، به بیان اندیشه‌ها، خواسته‌ها و خشونت‌های جامعه می‌پردازد. هنر، به عنوان بخشی بسیار مهم در زندگی افراد، می‌تواند انسان‌ها را به منظور بهبود جامعه و صلح در جهان به هم نزدیکتر کند. برای اینکه هنر بتواند همه حقایق دنیا را بعنوان بیانگری تمام کند، باید به شیوه‌هایی نوین نگریست. باید برای بیان حقایقی که در جامعه پنهان شده‌اند وقت گذاشته شود تا هرکس بتواند با دیدن آن‌ها از دنیا نگاهی عمیق و جدید داشته باشد.

هنر باید ابزار پخش و شناسایی انواع افکار و عواطف جامعه باشد. هنر باید قادر باشد تا به خوبی همه‌ی حقایقی که در جامعه وجود دارد را نمایش دهد. هنرمندان باید توانایی داشته باشند تا با استفاده از شیوه‌های مختلف، به بهترین نحو ممکن، حقایقی را به نمایش بگذارند و در صورت نیاز بازتاب شده آن‌ها را برای دیگران نشان دهند.

برای بیان همه حقیقت‌های دنیا، هنر به دیدگاه‌های متنوعی نیاز دارد. این دیدگاه‌ها باید شامل از خلاقیت، نوآوری، توانایی تفسیر درست، تمرکز و انگیزه باشند. برای اینکه این همه ویژگی در یک هنرمند یا اثر هنری بیشتر شود، باید همیشه سعی در بهبود آن داشته باشیم. به عنوان نمونه، می‌توانیم با بهره‌گیری از تکنولوژی نوین، به بهترین شکل ممکن تصاویر و صداها را در اثر هنری استفاده کنیم تا برای مخاطبان یک بهبود واقعی در مرحله‌ی درک اثر را بوجود آوریم.

به این ترتیب، می‌توان گفت که هنر باید به خوبی همه حقایقی که در جامعه وجود دارد را نمایش دهد. برای رسیدن به این هدف، باید هنرمندان، دیدگاه‌های متنوعی داشته باشند و برای این کار باید از تکنولوژی نوین استفاده کنند. با به کارگیری این رویکرد، هنر می‌تواند به بهترین شکل ممکن حقیقت‌های دنیا را بیان کند و به افراد کمک کند تا نگاهی جدید و عمیقتر به دنیا داشته باشند.

مطرح کردن موضوعات تابو در سینما

سینما به عنوان یک هنر در بسیاری از جوامع تأثیرگذار است. با این حال، در برخی موارد، برخی موضوعات تابو در سینما مطرح می‌شوند که ممکن است برای برخی افراد ناخوشایند و محرمانه باشند. برخی از موضوعات تابو شامل ارتباطات جنسی، سکس، هوموسکسوالیتی، خشونت زنانه، مواد مخدر، دین و... می‌باشند.

اگر چه پخش فیلم‌ها با این مضمون از یک سو در بخشی از جامعه ممکن است تحریک و نارضایتی ایجاد کند، اما به نظر می‌رسد که این فیلم‌ها همچنان باید مانند هر فیلم دیگری، ارزش هنری و پاسخگویی به نیازهای جامعه را داشته باشند.

از طرف دیگر، تمرکز بر همچنین باید حول محتواهای پرمخاطب (مانند فیلم‌های سانسور نشده از کشورهای دیگر) به دلیل این که بسیاری از نوع، معیارهای اخلاقی و قانونی کشور خود را رد می‌کنند، باشد.

به هر حال، صنعت سینمایی و نمایشی، در زمان شتابان و پیشرفته دنیای رسانه، همچنان باید به عنوان نیرویی شکل دهنده و پاسخگو به نیازهای جامعه شناخته شود.

آیا دیدن محتوای سانسور شده هنری ست؟

در سال‌های اخیر، شاهد افزایش تعداد آثار هنری سانسور شده در کشور بوده‌ایم. این سانسورها می‌توانند در قالب حذف بخش‌هایی از آثار یا تغییر آن‌ها باشد و به معنایی، محتوای عمدتا هنری را به ویرانه تبدیل نموده‌اند. در معرض سانسورهای مختلف قرار گرفتن آثار، سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا دیدن محتوای سانسور شده هنری ست؟

از یک سو، برخی می‌گویند که نباید از دیدن آثار هنری سانسور شده امتناع کرد. آن‌ها بر این باورند که هر گونه آثار هنری باید به صورت کامل و بدون هیچگونه تغییری در دسترس باشد تا ارزش هنری خود را حفظ نماید. برای آن‌ها، محتوای سانسور شده تنها یک قسمت از آثار هنری محسوب می‌شود و باید به‌عنوان یک شاهکار هنری بررسی شود.

از سوی دیگر، برخی اعتقاد دارند که دیدن محتوای سانسور شده هنری معادل با تأیید سانسور و انحطاط هنر است. آن‌ها بر این باورند که هر گونه تغییر در محتوای یک آثار هنری به معنای خرابی ارزش هنری آن است. برای آن‌ها، دیدن محتوای سانسور شده تنها می‌تواند به منظور خشم از سیاست‌های سانسوری دولت باشد و به‌دنبال فعالیت‌های هنری قانع کننده نیست.

در نهایت، بستگی به دیدگاه شخصی هر فرد دارد که آیا دیدن محتوای سانسور شده هنری مناسب است یا خیر. با این حال، مهم است همه با مسئله سانسور آثار هنری آشنا شوند و به‌دنبال حفاظت از ارزش‌های هنری باشند.

تأثیر سانسور بر ابداعات هنری

سانسور به عنوان یک ابزار برای محدود کردن جریان اطلاعات در جامعه، اثرات بسیاری در بخش های مختلف فعالیت های انسان دارد، از جمله بر روی هنر. هنر با داشتن خلاقیت و آزادی در بیان افکار و عواطف، قادر به پوشش گسترده تمامی مطالبات اجتماعی و انسانی است و در نتیجه، بخش دقیقی از جامعه است که به دنبال یافتن راه های نو و شگرف برای بیان خود، بدون هیچ محدودیتی همتا و فردا است. با این حال، وجود سانسور در هنر می تواند برای اثرگذاری بر بیان استانداردهای و ایده های سیاسی و اجتماعی، باعث محدودیت و کاهش in محدوده کار خالق های هنری شود.

یکی از تأثیرات منفی سانسور بر هنر، قطع شدن جریان تأثیر به خلقیات خالقان آن است. زمانی که هنرمندان در مورد احساسات و نظرات خود به صراحت بیان می کنند، آزادانه تعبیر می کنند و خلاصه شدن این آزادی می تواند باعث شود که به صورت پویا، در حین بروز تجربه، خلق کنند. وجود سانسور و اداریا آن، می تواند با به روز کردن هنرمندان با دیدگاه های دیگر، آنها را از ارتباط با تأثیرات برتر خارج سازد و در نتیجه، کاهش خلاقیت را به دنبال داشته باشد.

همچنین، سانسور ممکن است به بحث های مربوط به هنرمندان و خلقیت آنها نیز صدمه بزند. در بسیاری از موارد، هنرمندان به دنبال تجربه های شخصی خود هستند و با به کارگیری مفاهیمی که در انتقاد و تحسین همراه با دیدگاههای جامعه قرار دارند، خلق خود را به روی چشمان بینندگان می کشند. با این حال با وجود سانسور، این احساس عمیق خلقیت می تواند متعارض با محدودیت های سیاسی، اجتماعی یا فرهنگی شود.

بنابراین، تأثیر سانسور بر هنر و خلقیت آن، می تواند به شکل ناخواسته درهم ریختگی، کاهش خلاقیت و کاهش پویایی در بروز تجربه های هنری باشد. علاوه بر این، محدودیت های ایجاد شده به دلیل سانسور می توانند کنترل بالقوه نوعی از تفکر را به جامعه بگیرند که به مرور منجر به بحران قانون و نظم در بخش های دیگر جامعه خواهد شد. به طور کلی، سانسور به عنوان یک ابزار و خطر برای حفظ فرهنگ های جامعه است و باید بسیار با احتیاط و برداشت مورد استفاده قرار گیرد.