نباید امان دشمن را بگیریم
این موضوع که نباید امان دشمن را بگیریم بسیار مهم و جدی است. باید به هیچ وجه از دشمنان خود امان نگیریم و همیشه آمادگی برای مقابله با آنها داشته باشیم.
دشمنان ما به دنبال تحقیر و ضعف ما هستند تا بتوانند به راحتی جایگاه ما را در برابر دیگران منعطف کنند. بنابراین، باید همیشه برای دفاع از خودمان و کشورمان، آماده باشیم و دشمنان را توجیه نکنیم.
با این حال، باید توجه داشت که این موضوع نمی‌تواند به معنای هرگز کردن مصالح با دیگران باشد. با تحقیق درباره مصالح ما و مطالعه رفتارهای دشمنانمان می‌توانیم به توافقاتی برسیم که برای هر دو طرف مناسب باشد، همانطور که این موضوع در روابط بین کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بنابراین، نباید از دوستی‌های ما به دشمنی تبدیل شویم و بهره‌مندی از مسائل ارزنده دوستانمان را از دست بدهیم. در واقع، این موضوع برای آنچه که برای خودمان و کشورمان تلاش می‌کنیم بسیار مهم است که از هر نوع دشمنی و سپس ناآشنا شدن با دوستان مان، به دوری گفت.
پیوند با خدا
پیوند با خدا یکی از عمق‌ترین و مفهوم‌بخش‌ترین ارتباطاتی است که یک انسان می‌تواند با خالق وجود داشته باشد. این پیوند یعنی داشتن احساس نزدیکی، وفاداری و اعتماد به خداوند و احساس فراوانی از حضور او در زندگی ما.
پیوند با خدا با داشتن ایمان و معرفت ایجاد می‌شود که دین و مذاهب، همواره راهنمای بهترین روش برای برقراری و تقویت این پیوند بوده‌اند. در واقع، بسیاری از ادیان و مذاهب به دنبال این هدف بوده‌اند که با نحوه زندگی و عملکرد ساده و مستمر، انسان را به سوی خدا نزدیک کنند و او را در زندگی هدایت کنند.
برای برقراری این پیوند با خدا، نیازمندیم که به خودمان و دیگران کمک کنیم و برای آنها دعا کنیم. با کمک ایمان و معرفت می‌توانیم به احساس فراوانی در حضور خداوند دست یابیم و از صفات مثل محبت، اعتماد و حضور دایمی خدا در زندگی خود بهره‌مند شویم.
در نهایت، پیوند با خدا می‌تواند مالک قلبان و آسایش روحی بی‌نظیری باشد. با ایجاد این نوع ارتباط با خداوند، می‌توان به سادگی از تلاش‌های پوچ در راه آرامش و عشق به همه‌ی موجودات در طبیعت و بین انسانها دست یافت. کافیست با حضور پرمعناخدا در زندگی‌مان، برای خودمان و دیگران صلح و آرامش روح را برقرار کنیم.
درس‌های از تاریخ یهودیان
درس‌های از تاریخ یهودیان، شامل تاریخچه شدید و تلخی است که از قرن‌ها قبل بر سر ذهن و اعمال یهودیان تأثیرگذار بوده است. بر اساس مطالعات و منابع تاریخی، بنا بر این است که یهودیان عبارتند از یکی از قدیمی‌ترین اقوام و باستانی‌ترین دین جهان، که با همه‌ی محدودیت‌های آن، هنوز هم موفق شده‌اند در برابر تاریخ تلاش کنند و برای حفظ فرهنگ و تقالید خود، دفاع کنند.
یهودیان، به عنوان یکی از عناصر بسیار مهم تاریخ دینی و فرهنگی، دارای بسیاری از شخصیت‌های قهرمان و الگو‌های خود هستند. داستان‌های نجات آنان از چنگال تبعید، جنگ، اهانت و شکنجه، آزادی هستی و دلایل و اهداف اساسی شرافت و منافع ملی‌شان را به خوبی نشان می‌دهند. درامن‌های تاریخی یهودیان شامل رویداد‌های تلخی مثل هولوکاست، که نشان‌دهنده نابرابری، نژادگرایی و ناعادلانه بودن روابط بین ملت‌های مختلف است، نقش بسیاری در تاریخ هستی و عقاید مردم جهان بازی کرده است.
یهودیان یکی از کوچکترین اقوام جهانی هستند؛ با این حال، تأثیر آنها در طول تاریخ به عنوان سرآمد و سختی‌کش برای دفاع از حقوق نامزدی خاص و فرهنگشان اندک نیست. برای شاد کردن نام یهودیان، استفاده از فرهنگ و تقالید حفظ شده آنها، بسیار مهم است. در مجموع، درس‌های از تاریخ یهودیان در حفظ فرهنگ، تابوها و تقالید خود بسیار مهم و لازم است. به ترتیب زمانی، تاریخچه دینی، فرهنگی، مهمترین شخصیت‌ها، حوادث مهم و تأثیرات یهودیان را به عنوان دروسی از تاریخ آنان مطرح خواهیم کرد.
پاداش و سزاواری
پاداش و سزاواری دو مفهوم شاید همیشه در ذهن بسیاری از ما همزمان با هم تداعی شده باشد. اما در واقع این دو مفهوم نه تنها می‌توانند به صورت جداگانه، بلکه در برخی موارد به صورت دو عاملی همزمان بکار بروند.
پاداش به عنوان یک وسیله برای تشویق افراد به کارهایی که از ویژگی‌های خوبی برخوردارند یا هدفمند هستند، به کار می‌رود. پاداش به شدت می‌تواند در برخی موارد، تحت تأثیر قرار گیرد. در مثالی که یک فرد به دنبال شغل خود می‌گردد، اگر مبلغ قابل توجهی به او پرداخت شود، به احتمال زیاد مشوق او به ادامه فعالیت خواهد شد.
سزاواری نیز بیانگر تشویق افراد به انجام کارهای صحیح است. به putین سادگی، انسانها به خاطر سزاواری‌هایشان به خود مفتخر هستند. تفاوت عمده بین سزایی که برای قانون‌شکنان تعیین می‌شود و سزایی که به دلیل رفتار صحیح تعیین می‌شود، این است که سزایی که به دلیل رفتار صحیح تعیین می‌شوند، به ما افتخار خودمان را می‌دهند.(پدیده‌های اجتماعی، دیوید مایرز، ۱۳۹۴).
در مواردی که پاداش با سزاواری همراه باشد، این می‌تواند باعث تشویق، افزایش انگیزه و بهبود کارایی شود. به‌عنوان مثال، در دنیای ورزش، وقتی یک بازیکن به خاطر انجام یک کار بسیار خوب به‌بالا، پاداشی دریافت می‌کند، او باعث می‌شود که فوتبالیست دیگری برای کسب پاداش، سعی زیادی در آن فیلد انجام دهد.
در نهایت، پاداش و سزاواری به عنوان دو عامل کلیدی برای موفقیت و تشویق افراد به انجام رفتارهای صحیح و هدفمند، یکی از موضوعات مهم در تمام جوامع است. بدون تأثیرگذاری این دو فاکتور، افراد به طور طبیعی انگیزه کافی برای ادامه روند کاری خود نخواهند داشت. به همین دلیل، برای به‌دست‌آوردن بهترین عملکرد، همواره تلاش برای انعطاف‌پذیری، سازگاری با نیازهای افراد و ایجاد انگیزه برای آنها بسیار حائز اهمیت است.
مهمان‌نوازی و خیرخواهی
مهمان‌نوازی و خیرخواهی از مفاهیمی است که در فرهنگ و تربیت ایرانیان از قدیم‌الایام پابرجاست و به عنوان یکی از مهمترین ارزش‌های فرهنگی ایرانی در نظر گرفته می‌شود. مهمان‌نوازی به معنای پذیرایی و مساعدت به مهمان است و خیرخواهی بیشتر به خیرخواهی از نظر مالی یا جسمی اشاره دارد.
در فرهنگ ایرانی، مهمان‌نوازی به عنوان یکی از مهمترین وظایف انسان به شمار می‌رود و هیچ‌گاه نباید از آن صرف نظر شود. همچنین، مهمان‌نوازی نه تنها یکی از رفتارهای مردمی است، بلکه به عنوان یکی از اصول اسلامی هم دارای اهمیت است. در اسلام، پذیرایی مهمان به عنوان وظیفه‌ای مقدس در نظر گرفته می‌شود و به مراتب احترام‌آمیزتر از سایر وظایف دیگر محسوب می‌شود.
از جمله خصوصیات مثبتی که مهمان‌نوازی برای فرد و اجتماع دارد، می‌توان به پویایی در برقراری ارتباطات میان افراد، ایجاد رابطه عمیق و صمیمی بین عوامل مهمان‌نوازی و مهمانان، ایجاد اعتماد و احترام متقابل بین افراد، ارتقای ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی و حفظ و تقویت هویت فرهنگی اشاره کرد.
بنابراین، به عنوان شیوه‌ای برای ایجاد ارتباطات انسانی، تقویت ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی، و توسعه روابط دوستانه و صمیمی با دیگران، مهمان‌نوازی به عنوان یکی از اصلی‌ترین رفتارهای کارآمد در فرهنگ ایرانی تلقی می‌شود و از معدود کارهایی است که هم در طول تاریخ، و هم در این روزها باقی مانده است.
حرمت افراد مقدس
حرمت افراد مقدس یک موضوع بسیار حساس و مهم در جامعه ما است. این مفهوم به معنای احترام و توجه به افرادی است که در نظر جامعه ما به خاطر موقعیتشان و یا مسئولیت‌هایی که بر عهده دارند، بسیار مقدس و ارزشمند شناخته شده‌اند.
از جمله افراد مقدس می‌توان به رهبران دینی، سیاسی و روحانی، دانشمندان برجسته، هنرمندان معروف و بهره‌مندان از آموزش و پرورش و امثال آنان اشاره کرد. این افراد به دلیل آثاری که در زمینه خود برجسته شده‌اند، نقش مهمی در جامعه و کشور دارند و به همین دلیل مورد احترام و توجه بسیاری از افراد قرار می‌گیرند.
باید توجه داشت که حرمت افراد مقدس به معنای برابری نیست؛ بلکه به معنای اعطای احترام و حفظ حقوق این افراد است. به عنوان مثال، افراد مقدسی مانند رهبران دینی و سیاسی، با توجه به مجموعه قوانین و شرایط خود، دارای حقوق خاصی هستند که باید حفظ شود. از طرفی، مردم نیز موظف هستند به این افراد احترام بگذارند و حق شنیدن مطالب آنها را داشته باشند.
به طور خلاصه، حرمت افراد مقدس یکی از مهمترین مسائلی است که در جامعه‌مان باید به آن توجه شود. برقراری این حقیقت به مثابه یک اصل اخلاقی است که باید در همه جوامع و با همه افراد رعایت شود. به همین دلیل، افراد مقدس باید در همه زمینه‌ها به خوبی محترم شوند تا بتوانیم در جامعه‌ای عادلانه با یکدیگر زندگی کنیم.