استقلال وابستگی
استقلال و وابستگی دو مفهوم ضدی هستند که براساس آنها، یک انجمن، یک کشور یا حتی یک فرد در مورد وضعیت خود میتواند تصمیمگیری کند. درواقع، استقلال به معنی ماوراء الطبیعه بودن و خودبخودی است و وابستگی به معنای خودبستگی به موجودات دیگر است.
استقلال به مفهومی کاملاً پویا و گسترده دارد و جزء بخشی از مفهوم های مختلفی است که ممکن است در انواعی از زندگی انسان صورت گیرد. استقلال مربوط به یک شخص و احساس خویشاوندی او با دیگران است. فردی که با صداقت از دیگران درخواست کمک میکند، همچنین نشان دهنده استقلال است.
از دیگر پدیده هایی که با استقلال مرتبط هستند میتوان به خلاقیت و ابتکار، اعتماد به نفس، شجاعت، پایداری در روح و احساس مسئولیت پذیری اشاره کرد. همچنین، استقلال در سطح کشور نیز معنی آن است که دولت به تنهایی توان مدیریت کشور را دارد و از کمک وابسته به دیگر کشورها هیچ گاه نیازمند نخواهد بود.
وابستگی همچنین به مفهوم بستگی و به هم پیوستگی مربوط میشود. موجودات دیگر ممکن است به عنوان وسیله برای احساس رضایت و رضایت در مورد خود، یا به عنوان موجوداتی که برای تبادل اطلاعات و همکاری با یکدیگر ضروری هستند، مورد نیاز باشند. به عنوان نمونه، یک کودک برای پرورش و رشد، معلم، پدر و مادر و دیگر خانواده اش را همیشه مورد نیاز دارد.
وابستگی، احساس کمک و حمایت، همدلی و همراهی زندگی باید برای هر کسی در یک شماره دیگر باشد. از بستگی درونی تا همکاری بین کشورها، همه ما به نوعی از این روابط بهرهگیری میکنیم. به عنوان نمونه، بدون تعامل بین دولتها در سطح جهانی، نمیتوان از مدرنیزم و دانش موجود استفاده کرد.
بنابراین، استقلال و وابستگی دو مفهوم بسیار متفاوت هستند که در مواقع مختلف زندگی، هر کسی به دو مفهوم نیاز دارد. فقط به نوعی است که می توان به بهترین شکل ممکن چشم پوشی کرد.
بحران آب در ایران
در سالهای پیشین، ایران یکی از کشورهایی بود که با منابع آبی بافرازی بسیاری روبرو بود، اما با گذشت زمان و استفاده بیرویهی شیرینآب برای کشاورزی و شهرنشینی، بحران آب در این کشور از بعضی نقاط شروع و گسترش یافته و به یکی از مهمترین مسایلی تبدیل شده است.
استفادهی افراطی از منابع آب در کشاورزی،صنعت و شهرنشینی و مشکلات بوجود آمده در مدیریت و توزیع این منابع،علت اصلی بحران آب در ایران بهشمار میآید. بر اساس آمارهای منتشر شده، تقریبا 75% مصرف آب ایران به قشر کشاورزان تعلق دارد که علاوه بر مصرف زیاد، روشهای ناصحیح مدیریت منابع آبی را به همراه دارد. همچنین سیاستگذاری نامناسب و توزیع غیرعادلانه منابع آب، تبدیل شدن منابع آبی به چراغ قرمزهای آتششعله برای حکومت و مردم شده است.
شدت بحران آب در ایران به سمت افزایش پیشروی شده و استفادهی غیررسمی از منابع آبی بسیاری از نقاط کشور را تخریب کرده است. از دیگر عوامل بحران آب در ایران میتوان به تغییرات آب و هوایی، نابسامانی در توزیع منابع آب، بررسی ناکافی پسماندها، نگرانیهای مشخص در مورد کیفیت آب، و عدم آگاهی مردم در مورد ارزش و مهمیت آب اشاره کرد.
از آنجایی که آب در زندگی ما نقش بسیار مهمی دارد، حفظ منابع آبی از یکی از مهمترین وظایف همهی افراد جامعه است. برای رفع بحران آب در ایران، نیازمند فرایندهای جدی و مستمر در برنامهریزی و مدیریت منابع آبی دولت، اطلاعرسانی و آموزش برای مردم، پیشرفت در صنایع و فناوریهای جدید و ارتشاء در حفظ منابع آبی هستیم.
اعتصاب کارگران
اعتصاب کارگران یکی از روشهای اعتراضی کارگران علیه شرایط نامساعد حقوقی، اقتصادی و اجتماعی خود است که در سطح کشورهای مختلف رخ میدهد. این اعتصابات کارگری به منظور نشان دادن نارضایتی و تلاش برای تحقق حقوق کارگران در برابر صاحبان کسب و کار و حکومت انجام میشوند.
در بسیاری از موارد، اعتصابات کارگری نتیجه سیاستهای نابخشودنی و بیمنطق صاحبان کسب و کارها و حکومتها هستند و موجبات فشار برای تغییر شرایط کاری قبل از این که اتفاقات بدتر در محیط کار برای کارگران پدیدار شوند، فراهم میشوند.
بهعنوان مثال، در بسیاری از بخشها، حقوق و دستمزد کارگران ناچیز و بیسر و صدایی است که همیشه تضمین شده نشدهاست. پسرارانه کردن حال کارگران، نامتعارف کردن شرایط زندگی آنها، و غیره برخی از مسائلی است که کارگران را به اعتصاب کردن مجبور میکند.
بنابراین، اعتصابات کارگری برای تمامی کارگران در سطح جهان یکی از راههایی است که این افراد می توانند به گوش مدیران بزرگ و شرکتهای بزرگ، و همچنین حکومتها پیام دهند. از طرفی، حکومتها و صاحبان سرمایه باید گوش به این پیامها داشته باشند و به آنها پاسخ مناسبی در قالب تغییر سیاستهای خود بدهند.
تحریمهای آمریکا علیه ایران
تحریمهای آمریکا علیه ایران، نوعی از تحریمهای اقتصادی است که از سوی دولت آمریکا علیه ایران برای اجبار ایران به تغییر خود راهبردی در برنامه هستهای و فعالیتهایی که برای طرحهای تسلیحاتی خود در حال انجام آن هستند، انجام میشود. این تحریمها از سال ۱۹۷۹ شروع شده و به دلیل وقایع بسیاری، از جمله بحران هستهای، تهدید به نبرد، پشتیبانی ایران از گروههای خمرهای در خاورمیانه و دیگر مسائل، تشدید شدند.
تحریمهای آمریکا علیه ایران شامل محدودیتهای مختلفی برای ایران مانند محدودیتهای مالی، محدودیتهای تجاری، محدودیتهای صنعتی و همچنین محدودیتهای در حوزه حمل و نقل هستند. بسیاری از کشورهای دنیا نیز دنبال سیاست هماهنگی با آمریکا در این زمینه بودهاند و تحریمهای خود را بر علیه ایران اعمال میکنند.
ایران توانسته است در برخی از مواقع به صورت قابل ملاحظهای از این تحریمها خارج شود اما با وجود تلاشهای فراوان، تحریمهای آمریکا برای ایران همچنان به عنوان یکی از اصلیترین موضوعات در سیاست خارجی این کشور باقی مانده است. تاثیر نوعی از تحریمها به نسبت قوانین و مقررات خارجی برای ایران در شرایطی که به یک نظام سیاسی و تعدیل نامعلوم به نظر برسد، هنوز هم در حال ادامه است.
بنابراین، تحریمهای آمریکا علیه ایران هنوز هم به عنوان یک موضوع کلیدی در روابط بینالمللی ایران و کشورهای دیگر باقی ماندهاند و تاثیرات آن روی ایران، شرکتهای ملی و قطعات مختلف اقتصادی ایرانی، پایداری سیاسی و اقتصادی این کشور در بسیاری از زمینههای مختلف برجای مانده است.
انتخابات ریاستجمهوری آمریکا
انتخابات ریاستجمهوری آمریکا، که برای دوره چهار ساله بعدی در سال ۲۰۲۰ برگزار شد، یکی از مهمترین و پربحثوبازیترین مسائل سیاسی جهان به حساب میآید. در این انتخابات، نامزدهایی از دو حزب ریاستجمهوری و دموکرات از یک سو در مقابل هم قرار گرفتهاند که پیروزی هر یک از آنها دستکمارزش ۴۷۵ رأی انتخاباتی دارد.
در این انتخابات، مردم آمریکا با صدای پایین برای انتخابات در محوطههای عمومی و با رای دهی به صورت پستی و اینترنتی شرکت کردند. همچنین، بسیاری از این انتخابات در شرایط بحرانی ایجاد شده برای مدیریت بیماری کروناویروس و ناآرامیهای ناشی از جرم و جنایت و درگیریهای نژادی به شکلی بیسابقه به عمل آمد.
از جمله موضوعاتی که در این انتخابات بسیاری از افراد به آن توجه کردند، موضوع حقوق بشر، حفاظت از محیط زیست، برابری جنسیتی، حمایت از کسب و کارهای کوچک، سلامتی عمومی و حقوق قومی بودند. پیروزی جو بایدن، نامزد دموکرات، در این انتخابات به صورت انتظار شده، نتیجهای مهم و تاریخی برای کشور آمریکا به حساب میآید و انتظار میرود که با تغییرات جدید در سیاستهای این کشور، بیشتر به دنبال حقوق بشر، محیط زیست، سلامتی عمومی و اعمال برابری جنسی باشد.
تجاوز به حقوق بشر در میانمار
میانمار یک کشور در جنوب شرق آسیا است که سابقهی طولانی تمدن بوده و دارای جمعیتی زیادی از قبیل اقوام روهینگیا، شان، کچین و دیگر مناطق قومی است. با این حال، طی سالهای اخیر، کشور مورد انتقاد بسیاری از گروههای مختلف جهان به خاطر تجاوزهایی بر حقوق بشر و دیکتاتوری حاکم بر آن است.
در میان این تجاوزات، تجاوز به حقوق قومیت روهینگیا به همراه قتلعام و تبعیض نژادی، یکی از بزرگترین تجاوزات میانمار به حقوق بشر محسوب میشود. دولت آن ها فرایند اجباری برای فرار از کشور را اجرا کرده و زمانیکه شخصی این فرار را نتوانست ساپورت کند مجبور است به تعرضات و خشونت برای کسب اطمینان از ایمنی نوع خود پایبند باشد.
براساس گزارشهایی که به دست میآیند، از دهه ۱۹۹۰ به بعد، حدود ۹۰۰ هزار زن و مرد روهینگیا از میانمار فرار کردند و به صورت زندانی در کشورهای دیگری مانند بنگلادش، مالزی، تایلند و اندونزی به سر میبرند.
به عنوان جملهی اختصاری ، میانمار به خاطر تجاوزاتی علیه حقوق بشر و قومیت روهینگیا، در حال حاضر یکی از بزرگترین مشکلات جهان است که نیاز به تلاش و جهادی برای حفظ حقوق بشر در آن دارد.