بهترین فیلم های عاشقانه ایرانی از نگاه مردم

1. بالاترین ساعت - بهروز افخمی

بهروز افخمی یکی از برجسته‌ترین نویسندگان نام‌آور ایران است که بسیاری از آثارش، از جمله رمان "بالاترین ساعت"، پس از انتشار، برای مدت طولانی به شدت به مردم علاقه‌مند تبدیل شدند. رمان "بالاترین ساعت" داستان زندگی یک زن به نام «زهرا» را روایت می‌کند که در طی آن با ناامیدی‌های زیادی مواجه می‌شود، اما با ادامه مبارزه در برابر شرایط دشوار، او به یک نقطه ایستادگی جدید و قوی‌تر می‌رسد.

برایی نویسنده، "بالاترین ساعت" نشان دهنده عشق روحی است و به همین دلیل شاید یکی از برترین مخاطبانش می‌تواند جوانان با روحیات مبتنی بر اخلاص، خالی از هرگونه ملال زندگی و عشق به زندگی باشند. روحی که برای زهرا تمایل دارد، فراتر از خود خواسته‌های شخصی و به دنبال رسیدن به سرنوشت بیشتری در زندگی او است. در این رمان، بهروز افخمی با شکوهی خاص، پرده‌ی تلخی‌های زندگی را برمی‌دارد و با نشان دادن گستردگی موانع اجتماعی، مانند گرایش به منافع شخصی، مواد مخدر، استفاده از پول به عنوان نشانه ثروت و غیره، برای خوانندگان، دانه‌های یک زندگی بلند پروازانه و شاداب را کاشف می‌کند.

در کل، رمان "بالاترین ساعت" یکی از بهترین آثار بهروز افخمی است که توانست مورد توجه گسترده خوانندگان قرار بگیرد. این رمان ارتباطی عمیق با زندگی افراد جامعه دارد و از این رو، به دلایل مختلف، می‌تواند سودمند و مفید باشد. این رمان همچنین به‌عنوان یک مثال مناسب برای نشان دادن نقش مهم قابلیت مقاومتی در زندگی است.

2. زیر پای آسمان - ابوالفضل جلیلی

"زیر پای آسمان" نام یکی از شعرهای پرطرفدار ابوالفضل جلیلی است که در قالبی زیبا و شاعرانه درباره طبیعت و بی‌نهایت بودن آسمان و همچنین احساسات ایرانیان نسبت به آن نوشته شده است. این شعر، در نهایت، با درک زیبایی‌های طبیعت و بی‌نهایت بودن جهان، به نوعی باعث ایجاد حس امید و ترسی خالص در خواننده‌اش می‌شود.

در شعر "زیر پای آسمان"، ابوالفضل جلیلی از بی‌نهایت بودن زمان و فضا و آسمان یاد می‌کند و این که هر چه بیشتر درک می‌کنیم، هنوز هم کمترین قدرت را در برابر آن داریم. در جایی این شعر می‌گوید: "آسمان بی‌نهایتی است که هرگز نمی‌توانید آن را درک کنید، هیچ روحی نمی‌تواند جز در ابتدایی‌ترین اندازه احساسات ما، زیبایی‌های آن را با تمامیت معنا و ارزشش تجربه کند." این شعر بی هیچ شک هنری است که محدودیت‌های زندگی روزانه را با بی‌نهایتی انسان رهایی می‌دهد.

شعر "زیر پای آسمان" از آن شعرهایی است که با هدف ایجاد تفکر و احساس انسانی از رابطه با ماده بی‌نهایت، با وجود تمرلگری فراوان، در خواننده و یا شنونده، احساس خودمختاری و آرامش تغییر داده و او را به سمت دیدن جهان با دیدگاه منحصر به فرد خود سوق می‌دهد. با تلفیق شاعرانه‌ای از طبیعت و فلسفه، ابوالفضل جلیلی توانسته است تا در کنار توانایی هنری خود، هوشیار و بینشی را در بین مخاطبان محقق کند.

3. نیمه شب هایش - امین حیایی

نیمه شب هایش یکی از مجموعه داستان های کوتاه ایرانیست که توسط امین حیایی نوشته شده است. این داستان درباره یک مرد است که در شب های پرپیچ و خم، به تنهایی در خیابان ها قدم می‌زند و هیچ کس را برای صحبت کردن ندارد.

نویسنده در این داستان، تلاش می کند تا تنهایی و درد آن را به خواننده منتقل کند. او برای رسیدن به این هدف، از انواع مختلفی از شرایط، معاندی ها و تجربه های عاطفی مردم استفاده می کند تا تنهایی و هوایی بی قراری که برای این شخص کهنه نقشی بازی می کند، به خواننده منتقل شود.

در این داستان، بسیاری از جنبه های انسانی مانند ناامیدی، آشفتگی، رفتارهای غیرعادی و تنهایی مورد بررسی قرار می گیرند. به نظر می رسد نویسنده با نوشتن این داستان، به خواننده نشان داده است که تداعی کردن احساسات و درک تنهایی در صورتی که به درستی مدیریت شود، به تجربه های شخصی و عمومی سراسر زندگی افزوده خواهد شد.

بطور کلی، نیمه شب هایش یکی از داستان هایی است که نویسنده در آن تلاش کرده است تا نگاه مفهومی و عمیق به تنهایی داشته باشد و خوانندگان را به یک مسیر سرگرم کننده اما به طور همزمان جدی، هدایت کند.

4. خانه پدری - عبدالرضا کریمی

"خانه پدری" یک داستان کوتاه از نویسنده ایرانی عبدالرضا کریمی است. این داستان درباره یک مردی است که به خانه پدری خود بازمی‌گردد و یادگاری‌هایی از دوران کودکی خود را بازدید می‌کند.

در ابتدای داستان، شخصیت داستان به نام "رضا"، بعد از چندین سال، به دیدار خانه پدری خود بازمی‌گردد. او در خانه پدری خود، یادگاری‌هایی از دوران کودکی خود که با برادر و خواهرانش سپری کرد از جمله عکس‌ها و اسباب‌بازی‌ها را می‌بیند. او به خاطر می‌آورد که در دوران کودکی‌اش همراه با برادر و خواهرانش خیلی به دنبال ماجراجویی و بازی بوده‌اند و خانه پدری شان همیشه پذیرای بازی‌های و حرکاتشان بوده است.

بعد از مدتی، رضا به یادگاری‌های دیگری از دوران کودکی‌اش نیز می‌رسد. او یاد می‌آورد که پدرش همیشه در حال قرائت قرآن بوده و این حضور پدرش برای او بسیار مهم بوده است. رضا همچنین به یادگاری دیگری از مادرش نیز می‌رسد و یعنی حضور مهربان و عاطفی وی که همیشه به او دلسوز بوده است.

داستان پایان می‌یابد با اینکه رضا به خاطر اینکه از خانه پدری خود دیگر دور نیست، احساس آرامش می‌کند. او متوجه می‌شود که خانه پدری شان مدت زیادی است که برایش پذیرای بازی‌های ماجراجویی نیست اما هنوز هم یادگاری‌هایی از آنجا برای او ارزشمند هستند.

داستان "خانه پدری" نشان می‌دهد چگونه یادگاری‌های دوران کودکی امکان دارد به یادگیری ارزش‌های انسانی و خانوادگی کمک کند و باعث احساس خوشبختی و نیز آرامش در ذهن شخص شود.

5. قصه های تهرانی - تهمینه میلانی

تهمینه میلانی نویسنده و شاعر اهل تهران بود که قصه‌هایی از زندگی شهری و اجتماعی تهران را در کتاب‌های خود به تصویر کشیده است. او برای توصیف شخصیت‌ها و رویدادهای این شهر از زبان ساده و عامیانه استفاده کرده است که برای خوانندگان فارسی‌زبان بسیار جذاب بوده است.

در قصه‌های تهرانی تهمینه میلانی، تهران به عنوان مرکز اجتماعی و فرهنگی نقش اساسی دارد و شخصیت‌های داستان‌ها در محیطی شهری همیشه به دنبال برطرف کردن مشکلات خود هستند. این شخصیت‌ها، از جمله جلال، صادق، نوید و غیره، همگی با قدرت و تلاش به دنبال رسیدن به موفقیت هستند که این وجه دیگری از فرهنگ و تمدن تهران را به نمایش می‌گذارد.

قصه‌های تهرانی عمدتاً در دهه ۱۹۵۰ میلادی به چاپ رسید و برای خوانندگان آن دوره و همچنین برای نسل‌های بعدی که با شرایط شهری و اجتماعی تهران از آن زمان آشنا نیستند، ارزش یادگیری و فرهنگی بسیار دارند.

6. دختران آفتاب - مجتبی میرتقی

داستان "دختران آفتاب" اثر مجتبی میرتقی، داستانی معمایی و سرگرم کننده درباره ماجراهای دو دوست صمیمی و خلافکار در شهری کوچک است. دو دختر در شهری کوچک زندگی می‌کنند و هر روز با یکدیگر دیدار می‌کنند. به نظر می‌رسد که آن دو دختر هیچ چیز با هم مشترک ندارند، به عنوان مثال یکیشان یک دختر پاکدامن و دختر دانش آموز است و دیگری یک خلافکار و مریض فوران است.

اما این دو دختر شروع به دوستی کرده و در دوران تابستان، این دو دوست به همراه یک خبرچین در شهر کوچک خود جست‌وجوی یک گنجینه را آغاز می‌کنند. در این حین آن‌ها سعی می‌کنند به دوست شدن با دیگران کمک کنند.

با گذشت زمان، این سفر، به یک ماجراجویی پر مخاطره تبدیل می‌شود و دوستان در مسیر خود با بسیاری از موانع مواجه می‌شوند؛ از جمله با یک روحیه غول پیکر که زمینه را برای داستان فراهم می کند.

دختران آفتاب سرانجام گنجینه خود را پیدا می‌کنند، اما تنها این نیست. آن‌ها توانستند با همکاری و دوستی با دیگران، دو سرنخ اصلی را نیز پیدا کنند، یعنی روحیه غول پیکر و پول های دزدی شده.

در نهایت، دختران پس از کشف گنج و حل معمایی پیچیده، همچنان عزم دارند تا به کمک دیگران ادامه بدهند و به دوستی بهتری با دیگران برسند. داستان دختران آفتاب یک داستان سرگرم کننده، معمایی و آموزنده است که برای خواندن به شدت توصیه می شود.