پیام وحی به ابراهیم علیه السلام
پیام وحی به ابراهیم علیه السلام، یکی از مهمترین و قدیمی‌ترین موضوعات دینی در قرآن است. در حوزه‌ی تفسیر، این موضوع به صورت زیاد مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و جنبه‌های مختلفی به آن اختصاص داده شده است.
از جمله پیام‌های وحی به ابراهیم علیه السلام، می‌توان به اعلام پیامبری خود و عناصر دینی او اشاره کرد. آیاتی از قرآن نیز به این موضوع اشاره دارند که پیامبران به دو ماهیت تقسیم می‌شوند: آنانی که پیام‌های الهی به آنها به صورت کتبی داده شده و آن‌هایی که پیام‌های الهی به آنها به صورت شفاهی داده شده. پیام وحی به ابراهیم علیه السلام طبیعت‌اش شفاهی بود که در گفتگو با خداوند به وجود آمد.
مطابق با مفهوم عمومی تفسیر، پیام وحی به ابراهیم علیه السلام شامل پیام‌های الهی درباره‌ی تورات، ایمان به خدا، نیاز به پیامبری، وفای به پیمبران، شکر نعمت‌های الهی، وجود مناسک و نماز، تنبیه برای انحراف و رعایت قوانین است. پیام‌های این وحی به نمایندگانی که خداوند در زمین برای آنان منتخب کرده، یعنی پیامبران، ارسال شد تا انسان‌ها را به سمت بهترین حالت زندگی هدایت کنند و برایشان نیاز به تلاش و تکراری کردن اعمال خود هست.
با توجه به توضیحات گفته شده، می‌توان نتیجه گرفت که پیام وحی به ابراهیم علیه السلام شامل پیام‌های مهم و الهی بوده که در آن به نیاز انسان به پیامبری، ایمان به خداوند و نیاز به رعایت قوانین و مناسک اشاره شده است. این پیام‌ها برای نیازمندی‌های انسان‌ها به توجه به دستور خداوند در سراسر تاریخ ارسال شدند و دستور الهی در کتاب مقدس ذکر شده است.
معجزهٔ عصای نوح علیه السلام
معجزهٔ عصای نوح علیه السلام یکی از داستان‌های بزرگ و شگفت‌انگیز که در قرآن ذکر شده است. نوح آن زمان به دستور خداوند پیامبری بود که برای هدایت مردم به سفر برای سالیان طویلی مجبور شد. این سفر در طول آن زمان روی زمین بود و نوح ضربات شدیدی در مقابل معاندین و بی‌باوران شهرت داشت. در دوران سفر، نوح یک عصای چوبی برای خود داشت که به عنوان عصا هدایت خدا برای مردم به وی داده شده بود.
به محضی که نوح به موجودات زندهٔ دیگر رسید، خداوند تعالی از وی خواست تا عصای خود را بر روی زمین برگذار کند. به دلیل ارادهٔ خداوند و قدرتِ فراوانِ عصای نوح، به شکل حیرت انگیزی کنار آب و برق نشست و اثری که به این حرکت می‌دهد، فراتر از قدرتِ طبیعت بود. این معجزهٔ باورنکردنی نشان از تواناییِ خداوند در حفاظت از افرادی داشت که مشکلات بسیاری در راه خدا دارند. عصای نوح قدرتی عجیب و غریبی داشت و این نشانگرِ قدرتِ خداوند در ارائهٔ قدرت و توانمندی به فردانی است که در راهش مشکلات باز ایستاده‌اند.
در نهایت، معجزهٔ عصای نوح نشان دهندهٔ این است که خداوند قادر است تمام مشکلات را حل کند و مانند عصای نوح، فردان خود را در هر زمانی که نیاز دارند، تقویت می‌کند. به این خاطر، معجزهٔ عصای نوح برای افراد مؤمن به عنوان نمادی از قدرت خداوند و نمادِ اندرزی، معروف و محبوب است.
نجات موسی علیه السلام از خودروی فرعون
ماجرای نجات موسی علیه السلام از خودروی فرعون یکی از داستان‌هایی است که در قرآن کریم و همچنین در کتب دیگر دینی و تاریخی، ذکر شده است. بر اساس این ماجرا، فرعون به دلیل عصیان و نافرمانی به خداوند، به همراه ارتش خود، پیروی کرده و قصد داشت مردم بنی اسرائیل را به گروگان بردارد و به مصر بازگرداند.
در این بین، موسی علیه السلام توانسته بود مردم بنی اسرائیل را هدایت کرده و از ظلم و ستم فرعون محافظت کند. فرعون به دلایل مختلف تصمیم گرفت که از موسی علیه السلام خودرویی تهیه کند و به همراه ارتش خود وارد دریا شده تا بتواند تمامی مردم بنی اسرائیل را به مصر بازگرداند.
اما قبل از اینکه خودرو به دریای عمیق برسد، خداوند گرفتاری و دشواری برای فرعون در نظر گرفت و خودروی او را خراب کرد. در این میان، فرعون در حالی که خودش در خطر بود، دستور داد که کابین خودرو بسته شود و همه برای نجات خود تلاش کنند. اما موسی علیه السلام از خداوند عزیز و مهربان، برای نجات ارتش و مردم بنی اسرائیل خواستاری کرده و سپس خداوند به وسیله دریا و طوفان، خودروی فرعون و ارتشش را نابود کرد و موسی علیه السلام و مردم بنی اسرائیل را از مصیبت رهایی داد. این ماجرا به عنوان یک نشانه از قدرت واقعی خداوند است و نشان می‌دهد که دست‌اندرکاران بد اگر چه از توانایی خود مطمئن هستند، اما در برابر قدرت خداوند ناتوان هستند.
معجزهٔ صدقه دادن پیامبر صلی الله علیه و آله
صدقه دادن یک رفتار انسانی بسیار مهم و موثر است. در قرآن کریم نیز بارها بر این نکته تأکید شده و فضیلت و مزیت‌های صدقه دادن بیان شده است. پیامبر صلی الله علیه و آله نیز همواره از این رفتار پسندیده و توصیه می‌کرد.
محبت و عطف به جامعه و کمک به نیازمندان، انسان را به سوی بلندی‌های روحی و اخلاقی سوق می‌دهد. چرا که با دیدن و دغدغه‌مندی از وضعیت بقایای خداوند در انسان‌ها، روح انسان از شرم و خجالت پاک و پر از محبت و مهر می‌شود.
صدقه برای مردمی که کمک می‌شویم نه تنها اعتماد به نفس آنها را افزایش می‌دهد، بلکه در نتیجه، وجدان و روحانیت هر دو ما افزایش می‌یابد.
این مجموعه جامع پیامبر صلی الله علیه و آله در خصوص صدقه دادن به نیازمندان، برای ما درس‌های بسیاری را در بر دارد. او بسیاری از رفتارهای مرتبط با صدقه دادن را توصیه کرده است که شامل دست‌یابی به جایزه ابدی در دنیای آخرت، رشد و تکامل شخصی، بهبود وضعیت جامعه و پاکی و وحدت روحی است. به همین دلیل، این رفتار به عنوان "معجزه صدقه دادن" شناخته شده است، زیرا از طریق این رفتار، تأثیرات بسیاری بر تمام جوانب و وجوه انسانی ایجاد می‌شود.
واقعهٔ صلح حدیبیه
واقعهٔ صلح حدیبیه اتفاقی بود که در سال ۶۳ هجری و در دوران پیامبر اسلام رخ داد. در آن زمان، قریشی‌ها به کلی تحت سلطهٔ اسلام بودند و جزئیات این واقعه خودشان را مخفی نمی‌کردند.
صلح حدیبیه در واقعه‌ای پس از برگزاری یک هجوم بر فلجان و ماثن حرم مسجد دعر، امضا شد. پس از این واقعه، پیامبر اسلام دستور داد از فلجان و ماثن ۴۰۰ مایل دور، یک شهر حمایتی برای مسلمانان مثل حدیبیه بسازند.
بعد از این اتفاق، مقامات قریش با پیامبر صلحی ایجاد کردند که پیش‌نیازهایش عبارت بود از بلندی ۱۰سال و ۱۰ پیمانهٔ طلا برای صلح و تعهد آنان عدم حمله به مسلمانان. هرچند، این شرایط سختی بود، اما پیامبر به دنبال حل وفادارانه‌ای از وضعیت بود و به همین دلیل، موافقت کرد و شرایط را پذیرفت.
صلح حدیبیه در واقعهٔ مهمی در تاریخ اسلام به شمار می‌رود که نشان می‌دهد که پیامبر اسلام با تمام قشرهای مختلف جامعه در تعامل، صلح آفرین و وحدت را بیش از هر چیز دیگری برای جامعه اسلامی ترویج می‌کرد.
مناجات حضرت موسی علیه السلام با خدا
مناجات حضرت موسی علیه السلام با خدا، از بزرگترین و مهمترین مناظرات بین فرد و خدا در تاریخ بشریت است. حضرت موسی به عنوان پیامبری که مردم اسرائیل را از بندگی فرعون نجات داد، همیشه با خداوند ارتباط برقرار می‌کرد و در تمام مراحل زندگی خود با او سخنان و صحبت می‌کرد.
مناجات حضرت موسی با خدا، به عنوان یک نمونه از اجابت دعا و صحبت با خدا، به طور خاص برای رشد معنویت انسان‌ها، پیوستن به خداوند و شناخت بهتر او در طول زندگی، از اهمیت خاصی برخوردار است. در مناجات حضرت موسی با خدا، خداوند به ایمان عمیق و باور ناشی از اعتقاد برای حضرت موسی پاسخ داد.
حضرت موسی با خداوند در مناجات‌های خود شیوه‌ی بارزی را بیان می‌کردند با آن که زبان ساده و روان و سخن برداری‌های واضح و مفهومی را کاربرده بودند. سخن زدن با خداوند برای حضرت موسی حماسه و احساس مهمی داشت و همیشه برای صحبت با خدا د لبخندی روی لب داشت. او با خداوند به صورت یک دوست صمیمی با یکدیگر صحبت می‌کردند.
در کل، مناجات حضرت موسی علیه السلام با خدا، یکی از بسیاری از روابط صمیمی و ارتباطات بین بنده و پروردگار است و برای رشد معنوی و رسیدن به فراز‌های نماز و دعا با خدا و پیوستن به او، بسیار مهم است. این مناجات به انسان‌ها کمک می‌کند تا پیامبران و شخصیت‌های معروف جهان را بیشتر بشناسند و از روی نمونه‌های آنها، در پیش برد مسیر خود تلاش کنند.